krytycznie patrzę na całe życie od kilku dni i nie mogę

się pozbierać psychicznie, raz sie cieszę, a innym razem beczę... tak już ze 2 tygodnie, wszystko mi sie przewartościowało, nie wiem, czy to tak święta i koniec roku wraz z samotnością na mnie wpływają... jak to jeszcze dłużej potrwa to trzeba bedzie isc do psychiatry... jest to złe i dobre jednoczesnie, zle - bo burzą mi się jakieś schematy do ktorych przywyklam, dobre - bo wybaczam sobie to co było złe i otwieram się na nowe... schizy jakieś to są... jakbym uniknela smierci i z boku na zycie patrzyla, ale nic mi nie grozilo... dziwny stan

spoko, przechodzisz do 4tej gęstosci. niektorzy maja gorzej, odłaczono im mózg od matrycy wszechswiata, i łazą jak zombi. ale to nie potrwa długo. potem bedzie juz tylko lepiej.

to taki stan, ze mam wrazenie ze wszystko sie od poczatku zaczyna, tylko jestem starsza i bogatsza w doswiadczenie zyciowe, w porownaniu np do czasu gdy mialam 11 - 12 lat, teraz mam 28... i ciagle mi sie przypomina wszystko z tamtego okresu zycia do tej pory i nawet slucham muzyki popularnej wtedy, nie wiem, co mi odbija

zazdroszczę. :D ja niestety ciągle w starym syfie, ktory za cholere nie chce odpeknąc i odpasc.