Płaczę, bo już za 7,5 godziny Nowy Rok!

Mam tak co roku. Rozpaczam, bo robię się o rok starsza, życie mi mija powoli, moje dzieci są już starsze... Straszne to wszystko. Gdybym miała wybór żadnego Sylwestra by nie było... Wszyscy się cieszą, puszczają i oglądają fajerwerki, gadają o Nowym Roku jak o jakimś bóstwie. A ja o północy siedzę sama w domu i ryczę! Nie, żebym miała coś z psychiką, ale dopiero był przecież styczeń, marzec, sierpień... A teraz od początku, to wszystko jest bez sensu... Strasznie nie lubię Sylwestra i mówię o tym wszystkim, wysyłam dzieci i męża na imprezę jakąś, a sama w domu w ciszy siedzę z słuchawkami na uszach o północy. Wiem, że to nie jest normalne, ale ja różne sytuacje tak emocjonalnie przeżywam.

Może jak trafisz do szpitala i tam spędzisz nowy rok, to będziesz miała prawdziwy powód do wycia.

lecz sie na głowę, teraz są leki dla takich jak ty.

flakonikperfumik wykorzystaj to, że jest nowy rok i zapisz się czym prędzej do psychiatry. Masz szansę limity na nfz jeszcze niewykorzystane :D

ja tam cie rozumiem, nowy rok to nie powod do szczescia. szkoda tylko ze olewasz swoja rodzine, idz chociaż z braku laku.

Ty juz sama nie wiesz kim jestes. Raz masz dzieci, w nastepnym nie masz i nie chcesz. Tu jakas depresja. O Bozzzzze

Leć szybko na izbę przyjeć, tam to samo powiedz co nam, a otrzymasz natychmiastową pomoc.

autorko, znam ten stan, po co świętować, że coś minęlo?:D kiedyś to miało sens, bo się świętowało, że świat nie skończył czy coś ale obecnie to się świętuje przemijanie.