2,5 letnie dziecko nie chce spać

Mamy taki problem. Od urodzenia córka miała problemy ze spaniem i często się budziła, ale uznaliśmy że takie uroki niemowlaczków - częste kolki dawały nam się we znaki. Potem przeprowadziliśmy się w inne miejsce więc się przyzwyczajała do swojego pokoju, potem poszła do żłobka, więc znów chcieliśmy dać jej trochę czasu - ciężko się adaptowała. W grudniu uznaliśmy że pora pożegnać się z ukochanym smoczkiem i teraz to już naprawdę niewiele śpi. Budzi się kilka razy płacze, woła jeśli zaśnie ma tak czujny sen że zaraz się budzi - woła że chce mamusie, a to picie kupę itd.. Próbowaliśmy przenieść ją z łóżeczka na większe łóżko - nić to nie dało - dodam jeszcze uprzedzając komentarze- stosujemy ten sam wieczorny rytuał, dziecko nie ogląda strasznych bajek, staramy się ją na noc wyciszać, prawie że na paluszkach chodzimy żeby jej nie denerwować. Usypia po 20.00 a od 23.00 zaczyna się budzenie. Byliśmy u pediatry - kazała nam kupić nowego pluszaczka i coś zmienić w rytuale usypiania i przede wszystkim mam nie spać z nią w pokoju - uwierzcie siedzenie na dywanie w nocy przestało być fajne:( już naprawdę nie wiem co robić - córka jest wrażliwa, sporo przeżywa, w weekendy w ogóle nie kładziemy ją w dzień ale mimo zmęczenia i tak wstaje w nocy. Nie pomagają też stosowane leki homeopatyczne typu sedalia...Pomóżcie proszę jeśli mieliście podobne maluchy. Dziękuje z góry za komentarze.

a może bledem jest to że tak ją wyciszacie. Moj 2.5 latek zdecydowanie lepiej śpi jak w dzień się wszaleje. Mąż wraca o 17 z pracy i bawi sie z nim bardzo aktywnie . Jest dużo biegania i śmiechu. Syn chodzi spać miedzy 20 a 21 i mimo że nie wyglada na zmeczonego to usypia w 5 minut. Jak był mniejszy to też slabo spał.

Ja myślę, że to chodzenie na paluszkach może być kluczem. Jeśli od poczatku tak postepujecie mała nie umie spac w normalnych warunkach, bo każdy szelest ją wybudza. Dziecko powinno spać przy normalnych domowych dźwiekach. Nie mówie żeby tv grał na cały regulator, ale normalne odgłosy domowników nie powinny przeszkadzać. I też to przetrzymywanie jej bez snu nie jest dobre - dziec***aradoksalnie gorzej śpią, gdy sa bardzo zmęczone. Ja bym spróbowała zostawiać ją w jej pokoju przy delikatnej lampce na całą noc z przykazem, że jak się obudzi to ma sobie cichutko leżec a nie wychodzić z łóżeczka, czy wołać mamę. Interweniiowałabym dopiero w razie jakiejś strasznej histerii. Ustaliłabym pory nocnego snu i dziennej drzemki i starałabym się ich pilnowac - nie pozwalałabym odsypiać w innych porach. Sama w czasie snu dziecka normalnie bym ogarniała swoje sprawy, nie starając się być jakoś bardzo cicho... Może z czasem załapie...

Dzieki za rady - lampki próbowaliśmy niestety nie pomogło, śpi generalnie przy odsłoniętych roletach więc w pokoju jest dość jasno. Jeśli chodzi o wyciszanie to chodzi mi o to że przed samym snem natomiast w dzień jest dość aktywna, szaleje, chodzi do żłobka więc tam ma bardzo zorganizowany dzień. Wielu rzeczy już próbowaliśmy...

A co wam ten smoczek przeszkadzał? Skoro to takie wrażliwe dziecko, z tego co piszesz, to pewnie potrzebuje jakiegoś uspokajacza. Żłobek też dostarcza wielu wrażeń, to jeszcze małe dziecko, w nocy "przepracowuje" emocje z całego dnia. Jakaś ulubiona maskotka może? Kołysanka przed snem? Może tak być, że po prostu musi z tego wyrosnąć, wrażliwe dzieci tak mają, synek mojej koleżanki budził się w nocy po kilka razy do 8 roku życia, tak bywa.

Moja córka też ma problemy ze.snem. Bardzo krótko spi jak na dziecko w jej wieku, ale zawsze tak było. Do tego mieliśmy problemy z budzeniem się nawet do 5 razy w nocy. To diametralnie się zmienilo jak zrezygnowalismy ze żłobka. Córka nadal krótko spi, ale przynajmniej przesypia noce...

Witajcie dzisiejsza noc nie była lepsza...pobudka 22.30 i płacz - a to wodę to kakao potem opowiadała rożne rzecz w końcu ok 1.00 postanowiła się ułożyć z nami - przenieśliśmy ją do łóżeczka, które wstawiliśmy do sypialni i po 2 godz znów pobudka i wołanie że chce mamusie..Potem rano nie mogłam jej dobudzić. Ma chyba z 5 ulubionych misiów z którymi śpi - i pieluchę do przytulania. Smoczek przeszkadzał ponieważ robił jej się krzywy zgryz - do żłóbka chodzi od września i aż takich spazmów nie było. Mówi nawet że lubi Panie, nie chce z niego wychodzić i bawi się tam grzecznie. Spi również jak anioł - panie mówią ze nie ma się do czego przyczepić. Mam nadzieje, że wkrótce wyrośnie z tego bo my padamy na twarz -- dzięki Bogu za kawę. Dziękuję za rady - gdybyście jeszcze wpadli na jakieś pomysły chętnie poczytam.

To wez tak sobie zrob ze na klasniecie zasypiasz i spisz

ja tak miałam jako dziecko- do 3 roku życia praktycznie nie spałam, co chwilę się budziłam. Mama chodziła po lekarzach,ale to były takie czasy że nikt nic nie wiedział. Badanie w szpitalu eeg podczas którego miałam zasnąć nie wyszło.. bo nie usnęłam. W końcu lekarz zalecił leki nasenne, stwierdził, że będą miały mniej negatywny wpływ na moje zdrowie niż niespanie w wieku tak intensywnego rozwoju mózgu. I co? Mam problem ze spaniem do dziś, problemy psychiczne depresje nerwice, nie sypiam wcale albo sypiam całe dnie. Badania ok, kilka wizyt u specjalistów zaburzeń snu nie wskazało na żadne problemy w funkcjonowaniu mózgu. Po prostu wrodzona nadwrażliwość, która uniemożliwia normalny sen i uprzykrza życie :(

Pewnie cos ze zlobkiem nie tak. Na sto procent. Dziecko I tak wszystkiego nie powie jak dorosly bo jest male. Panie mowia zawsze ze wszystko jest ok , zeby miec swiety spokoj . Kolezanka pracowala w przedszkolu , I sie sama zwolnila bo panie krzyczaly na dzieci. I zawsze mowily ze wszystko jest ok... Ja bym w zyciu nie dala tak malego dziecka do zlobka czy Komus obcemu do opieki. Wolalabym jesc chleb ze smalcem aby moje dziecko bylo bezpieczne czyli z mama w domu.

Ja też uważam że nawet najlepszy żłobek to zło konieczne, nie ma żadnych zalet a tylko szkodzi dziecku, zgadzam się, że przynajmniej do 3 roku życia dziecko powinno być w domu z mamą, babcią, ewentualnie zaufaną opiekunką! Gdyby żłobek miał monitoring dostępny dla rodziców to co innego, ale dać swoje dziecko w ciemno obcym osobom? Mającym pod opieką kilkoro albo kilkanaścioro maluchów? To już ostateczność kiedy nie ma co do garnka włożyć. Przedszkole to co innego, starsze dzieci faktycznie potrzebują kontaktu z rówieśnikami, działań w grupie no i potrafią się poskarżyć że coś jest nie tak...

witajcie - nie do końca jest tak że dziecko jest pod opieką obcych pracuje w nim moja sąsiadka więc wiem że osobiście ją dogląda, a nawet głaska przed snem jeśli trzeba. W weekend spanie było o wiele lepsze - ale wstawiłam łóżeczko do sypialni i śpi tuż obok mnie - gdy tylko zaczyna płakać głaskam ją i to ją uspokaja. Może to pomoże - choć z zasypianiem nie ma problemu - sama układa się w swoim pokoju tylko noc ją stresuje. Pozdrawiam wszystkie mamy:)

Wspólna sypialnia to super pomysł, nasza córka (3 latka) też ma łóżeczko w naszej sypialni od urodzenia, śpi spokojnie, a jak jest jakaś cięższa noc (choroba, emocje) to szybko się uspokaja bo jesteśmy na wyciągnięcie ręki.

Moja była zona spała z dzieckiem do 7 troku życia, a dalej już nie wiem ,bo mieszka osobno,

Spania w łóżku razem z nami nie zakładam chyba że na chwilkę ale potem zawsze odkładamy ją do łóżeczka - być może teraz ma taki czas że nas potrzebuje a najbardziej mnie :)