Koty w marcu.

A istotnie, żadnej satysfakcji. Liniałem to tak, ale nie koniecznie w gołą dłoń.

A w co koniecznie? I wciąż lęków nie przedstawiłeś żadnych. Chociażby w pojedynczej liczbie i takowym wymiarze.

Oczywiście, że nie przedstawiłem. Przedstawiając moje lęki odsłoniłbym się. Utraciłbym nimb tajemniczości. A wszystko, Chelenko, co odsłonięte, staje się niemal automatycznie nudne.

Chyba nie nadążam, Py. Czy Ty chcesz mnie sobą interesować? Ta cała tajemniczość itd... Znudziły Cię dotychczasowe fanki? Żądnyś nowych?

Kiedy, Chelenko, ja zupełnie niczego od Ciebie nie chcę. Droczę się z Tobą całkowicie bezinteresownie. A Ty masz przynajmniej jakąś rozrywkę intelektualną.

Dziękuję. Za tę rozrywkę. Ale gdybyś zmienił zamiary, to czym prędzej mnie uprzedź. Jestem bardzo wrażliwa.

E tam, Chelenko, nie zmienię. Za wiele w życiu moje kaprawe oko widziało, żebym się miał zachowywać jak przysłowiowy kurek na kościele. Wrażliwość dobra rzecz ale nie na każdą okazję.

Nie na każdą. Toteż staram się ją sypiać. Ale wyzbyć się całkiem na umiem.

Trzeba więc, Chelenko, ćwiczyć nieustannie walkę z ułomnościami charakteru.

Z ułomnościami staram się walczyć. Wrażliwość tylko usypiam.

To niedobrze, Chelenko. Wrażliwość jest w naszych czasach koszmarną dolegliwością.

Więc jak to jest z tą wrażliwością w końcu? Dobra rzecz (acz nie na każdą okazję), czy koszmarna dolegliwość? Dzięki niej mam o sobie nieco lepsze zdanie. Czasami.

Chętnie dałbym ujście mojemu temperamentowi, ale nie mam z kim, a jestem dość wybredny. W związku z tym pozostają mi spacery w tym pięknym, wiosennym słońcu.

Alzo, Chelenko, potraktujmy wrażliwość jako chorobliwą przypadłość, wpisując się w ten sposób w narrację nowoczesnego człowieka. Nie da się obecnie żyć, posługując się dziewiętnastowiecznymi stereotypami pojęciowymi - w tym i moralnymi. Nie ma na nie miejsca. Wrażliwość? Honor? Przyzwoitość? Miłość? A cóż to za dziwolągi? Jaki przepis prawa je definiuje? Jaki przepis konstytuuje? Jaka ustawa egzekwuje? Chelenko, pora zwrócić wzrok ku przyszłości!

No to wielka szkoda, żeś mnie dopiero dzisiaj postanowił uświadomić. Bo, wyobraź sobie, jakieś parę dni temu postanowiłam się zakochać. Wprawdzie nie idzie mi jakoś szczególnie dobrze, ale... wolałabym już nie zmieniać zdania. Przynajmniej dzisiaj. A bez tej całej wrażliwości zakochać się pięknie niepodobna.

Źle z Tobą, Chelenko. Napij się może zimnej wody do syta a jeśli nie pomoże, zażyj ze trzysta kropel waleriany na eterze i połóż się spać. Może sen ześle Ci ukojenie.

Zamierzam się dopiero obudzić. Na miłość właśnie. Trudno. Niech się dzieje...

Odczuwam bezradność. Ręce opadują. Idę zawędzać.

Na zdrowie! Cokolwiek to znaczy.

Zdecydowanie, Chelenko, zawędzanie jest czynnością zdrowszą, niż zakochiwanie się. Nawet pomimo kuku na palcu. Zakochwiwanie się nie wyszło nikomu na dobre, pomijając króciutki period odurzenia. W ogólnym rozrachunku nie opłaca się. Zupełnie się nie opłaca.

Nie szkodzi. Nigdy nie byłam dość mocna w rachunkach. Ale może wręcz przeciwnie - zyskam? Bo taka opcja jest dopuszczalna, jak sądzę?

A sądź sobie, Chelenko, co Ci się żywnie podoba. Mi się nie chce przekonywać, że jest jak piszę. Kiedyś przyznasz mi rację, chyba że Opatrzność oszczędzi Ci tego doświadczenia. Ale jeśli oszczędzi, nigdy nie dowiesz się na własnej skórze, co Cię ominęło. I tak w koło Macieju.

Wiesz co? Ja się zakocham. I na dodatek z wzajemnością. O! Tak właśnie postanowiłam.

Jeśli nawet ze wzajemnością to i tak wyjdzie kiedyś bokiem. Czyli jak zwykle.

Ale najpierw wejdzie. Ta tęsknota staje się już nie do zniesienia. Najwyżej założę temat o odkochaniu.

Powodzenia. Jak zauważyłem, jest tutaj paru specyficznych amatorów. Przeżycia i wrażenia niezapomniane.

Tak? A którzy to? Tak mnie ta tęsknota zajmuje, że nie nadążam za kafe.

E nie, Chelenko, za sekretarza od Twoich spraw sercowo-łóźkowych, to ja nie będę robić. Mowy nie ma.

Jakże bym śmiała Cię tak bezsensownie wykorzystywać. Tak tylko pytam. Rozejrzę się. Jakoś na dniach. Tymczasem poszukam jakiejś zwiewnej, wiosennej sukienki. Żeby w tym zakochaniu jakoś wyglądać.