Śmianie się ze wszystkich problemów to zaprzeczanie sobie czy

obrona organizmu przed stresem czy co? Ja już śmieję się ze wszystkiego jak pomylona. Wszystko mnie przerasta ale ja się śmieję i w zaparte idę dalej. Dobrze, że nie siedzę i nie płaczę tylko szukam rozwiązań swoich kłopotów i idę dalej ale czuję, że w końcu za przeproszeniem wszystko p*****lnie bo jestem jak tama pod naporem wody po powodzi i cała chodzę. Każdy gratuluje mi siły i wytrwałości, ja z wszystkiego sobie żartuję, ale w środku jestem tak rozbujana... Zaczynam się bać.