Jestem nikim i nic nie osiągnąłem

Co z tego że wyjechałem za granice prawie 30 lat temu jako młody dzieciak, zrobiłem jakąś szkołe i mam jakąś tam prace ( nudną i nie interesującą ), gdy jestem nikim i nic tak naprawde nie osiągnąłem. Zarabiam ok kase jak na emigranta, długów nie mam, ale tak naprawde nie czuje że cokolwiek osiągnąłem karierowo lub w znaczący sposób przyczyniłem się do dobra społecznego. Mam żone i dzieci, i to jest chyba jedyne moje udane osiągnieńcie. Pozatym to zawsze czułem się zagubiony, nigdy nie miałem kogoś, jakiegoś modelu do naśladowania, ani pojęcia co chciałbym w życiu robić, ani co powinienem robić. Pomino dobrych wyników szkolnych nie miałem nigdy zainteresowań w niczym konkretnym i nigdy nie wiedziałem ( i dalej nie wiem ) co ze sobą zrobić. Może mam za duże wymagania od życia, ale jak widze jak inni wiedzą co robić, mają jakieś naturalne predyspozycje do czegoś a ja nie.....to trudne to dla mnie. Co taki zwykły człowiek jak ja ma ze sobą zrobić? Nie wiem kim bym chciał być ani co robić, i to jest c*****e. Czuje się jak jakiś nastolatek pomimo że dawno nim nie jestem. Co dalej robic??

Mam tyle lat co ty i nie mam, nawet części z tego, co ty masz. Nie mam dzieci, nie mam żony, nie mam pracy, nie mam pieniędzy, ale mam długi. Mam jeszcze depresję i nerwicę. Dziękuję za uwagę, mam nadzieję, że pomogłem

autorze, na twoją korzyść idzie to, że to zauważasz. że czujesz jakiś niedosyt, to juz jest duży plus. ja mam np taką koleżanke co pracuje na produkcji kawy i kiedyś dowaliła tekstem, że robi w życiu to co lubi:/ to jest dopiero porażka, byc takim młotem, a Ty wydajesz się spoko facet. głowa do góry.

A niby co złego w tym, że szanowna koleżanka zadowala się małym, nawet bardzo małym? Nie ma ambicji? To jest śmieszne? A może bardziej śmieszne jest, marzyć o czymś, czego nie sposób dosięgnąć i męczyć się w niezgodzie ze sobą? Ja wiem, że mieć aspiracje i czuć niedosyt, to jest bardzo ładne i spotyka się z dużym uznaniem. Tylko co z tego, jeśli jest głód, ale nie umiemy go zaspokoić? Ja też czuję ten głód, ale nijak, nie umiem zdobyć strawy, która go zaspokoi... Ani być małym, ani wielkim, ani średnim, nie umiem. Tylko niezgoda ze sobą samym...

Też się czuję jak nastolatek choć mam prawie 50 lat. Kobiety w moim wieku to nie rówieśniczki ale starsze panie (z dorosłymi dziećmi często gęsto.) i nie mówię o ich wygladzie tylko o bagażu doświadczeń. W sumie niby osiagnąłem coś tam, kupiłem nieruchomość w wieku 35 lat ale nie wiedziałem wtedy co z tym życiem zrobić. No i nie mam długów to jest plus. Żona jak żona ale masz dzieci. Jeśli się ciebie nie wyprą to można czuć się zadowolonym z dzieci.

Co za typ pisze że nie ma nic a ma jedyne osiągnięcie żonę i dzieci, j***enty

z braku innych osiągnięć, można za nie uznać rozmnażanie, przy czym należy pamiętać, że jest to funkcja większości żywych organizmów

ja mam 39 lat i czuje sie jak student drugiego roku

nie można o sobie mówić, że jest się nikim!!! każdy z nas jest wartościowy i życie każdego z nas ma sens - tylko musimy nim odpowiednio pokierować, żeby osiągnąć to czego chcemy! oraz trzeba mobilizacji, zaangażowania a przede wszystkim chęci - tego nauczył mnie mój life coach Ola Łomzik, z której pomocą zmieniłam swoje życie na lepsze i w końcu wiem co robić żeby być szczęśliwą