też tak macie, że przejmujecie się co ktoś o was myśli?

I każdą urazę długo rozpamiętujecie? Ja tak i bardzo mi to w życiu przeszkadza, a nie potrafię tego zmienić :(.

nie absolutnie mnie nie interesuje co kto o mnie do mnie

nie w ogóle,to nawet zabawne,raz jeden gość na osiedlu lekko zawiany wyznał mi że on wie że ja jestem lesbijką,innym razem dowiedziałam sie że leze całymi dniami do góry brzuchem i ciągnę alimentów po 4 tys na łeb /ja + dziecko/. Słowem przeróżne ciekawe historie,no cóż żyję poza schematem ,pracuję głównie w domu,faceta nie mam od paru lat bo to tylko strup na tyłku to ludzie wymyślaja dziwaczne historie,a ja nie zaprzeczam tylko tajemniczo sie usmiecham.

W pierwszym momencie przejmuję się, ale potem sobie myślę, że on/ona/oni niech sobie myślą co chcą, jestem jaka jestem i tyle :)

Miałam tak w podstawówce :) Spoko z tego się wyrasta.

No właśnie, w podstawówce. Ja mam 26 lat i nadal nie wyrosłam :-o.

Nie. To co ktos o mnie mysli mam gleboko w powazaniu :P

Nie przejmuje się jeśli chodzi o moje zachowanie, zupełnie mam do w tyłku, natomiast przejmuje się jeśli chodzi o wygląd i zawsze staram się być zrobiona od góry do dołu, włosy codziennie rano myj****ardzo długie, układam, makijaż bardzo dokładny itd nawet jak nigdzie specjalnie nie wychodzę.

Ja muszę się przyznać, że często się przejmuję tym, co mówią i myślą o mnie inni choć chciałabym, aby było inaczej... Zresztą sama ciągle doradzam znajomym, by olewali wszystko i byli sobą, a sama tego nie potrafię... Najważniejsze to jednak pracować nad sobą i nie przestawać. Nikt za nas życia nie przeżyje :) A żeby się wyluzować, zapraszam do zajrzenia na bloga mojego kolegi, dotyczącego odpoczynku czynnego:-) Tutaj: http://twojarekreacja.blox.pl :-)

tylko jeśli mogą mnie uznac za kompletną wariatkę - wtedy się trochę hamuję, ale poza tym ani trochę:)