czy mozna sprawic zeby znowu mu zalezalo?

Cześć. Od kilku tygodni zmagam się z problemem i potrzebuje pomocy. Otóż mialam w swoim życiu mężczyznę. Pierwszego któremu tak naprawdę zalezalo na mnie a nie na korzyściach z tego plynacych. Nie wierzylam ze cos może z tego być. Bo zwykle konczylo się tak samo. Jednak on się staral pokazal mi ze mu zależy. Pokochalam go w końcu. Bylo wręcz idealnie. Staraliśmy się spotykać choć nie bylo latwo momentami Ale wychodzilo nam to. Czasami rozlaka trwala dwa tygodnie jednak tęsknota byla tak duza ze dopinalismy swego i się spotykaliśmy. Trzy tygodnie temu cos peklo. Dociera to teraz do mnie ze przestal się starać. Powiedział mi ze się wypalil ze nie jest to samo co kiedyś bo mieliśmy za malo czasu dla siebie. Tęsknota za mną zabila jego uczucie na tyle ze się rozstaliśmy. Rozmawialiśmy o tym. Wyciagnelam pierwsza dlon żeby to naprawić. Teraz mielibyśmy szansę spotykać się czesciej- oboje jesteśmy mobilni w końcu a nie dzielą nas nie wiadomo jakie kilometry. Fakt oboje pracujemy mamy rodziny, o które dbamy. Jednak widzę ze mogloby się to udać. Jednak on uparcie twierdzi ze jeżeli spróbujemy to nie będzie to samo co kiedyś bo przerabial to w poprzednich związkach. Nie podoba mi się ta wymówka. Bo to znaczy ze dalej ciągnie się za nim przelosc. Zależy mi na nim. Czuje ze moje serce się poddaję Ale mój umysl jest na tyle uparty żeby walczyć o niego. Chce to jakoś naprawić. Udalo nam się na razie dogadać na stopę koleżeńska. Wczoraj u mnie byl rozmawialiśmy i bylo wręcz bardzo dobrze. Rozmawialiśmy śmialiśmy się. Bylo tak jakby się nic nie stalo. Nie chce go naciskać bo wiem ze go to odstraszy już na dobre. Ale chce mu pokazać ze o niektóre rzeczy warto walczyć. Widzialam wczoraj jak unikal tego żeby spojrzeć mi w twarz. Nie wiem co to znaczy. Przy poprzednim spotkaniu pwoiedzial mi ze nawet nie umiemy już rozmawiać. Wczoraj udowodniliśmy sobie ze jest inaczej ze dalej mamy nić porozumienia. Bardzo chce to naprawić. Chce mu pokazać ze czasem warto walczyć. Wszyscy mi mówią żebym dala sobie spokój. Jednak tak jak wspominalam jakiś glos w glowie podpowiada mi żebym walczyla. Dwa miesiące temu stracilam mamę. Byl przy mnie przez ten czas. Powiedział mi ze mogę na niego liczyć. Wczoraj również mi to powiedział i powiedział ze bardzo lubi nadal spędzać ze mną czas. Nie wiem Ale mam wrażenie ze jest to do odratowania. Tylko już powoli kończą mi się pomysly. Czy ktoś z was mial podobną sytuację? Wracając do śmierci mamy. Czuje ze jest obok mnie. I tak jakby to ona kazala mi walczyć. Gdybym miala szansę ja spytać jak bylo między nią a tatem czy mieli podobną sytuację spytalabym. Może zdradzilaby mi zloty środek na to. Wiem może brzmie jak wariatka Ale mimo jej śmierci czuję ze mnie nie zostawila i to tak jakby ona popychala mnie do tego żebym walczyla o swoje marzenia. Jednym z moich marzeń jest wlasnie przyszlosc z Nim. Marzenia są po to żeby je spelniac. Tylko jak mam zrobić to żeby na Nowo praktycznie od zera zacząć z nim być i pomóc zrozumieć ze nie można opierać się na przeszlosci bo to nie pozwoli mu ruszyć do przodu. Mam przyjaciol którzy są parą. Schodzą się i rozchodzą. Kloca dra koty naprawdę myslalam ze już nigdy do siebie nie wrócą. Jednak znowu zaczęli tworzyć udaną parę aż milo na nich popatrzeć. Chcialabym żeby i nam trafil się taki zloty środek. Czy jest ktoś w stanie zrozumieć o co mi chodzi? Czy tak jak moi bliscy powiecie mi ze nie warto i trzeba ruszyć dalej a to tak naprawdę sprawia ze jestem silniejsza. Czy ktoś z was mial podobnie i uratowal to? Proszę o pomoc i wasze opowieści.