Jeśli na pierwszy rzut oka ktoś wyda ci się nieciekawy, zajrzyj do jego wnętrza

Londyn jest nie ciekawy teraz jestem tu skarbeczki, czekam

Lubię mroczne umysły, rozpruj mnie swoim ostrym jak brzytwa sztyletem ;P

We wnętrzu często jątrzy się jad, zalewa żółć narządy, które mogłyby być czyste, powinny być czyste. Ciągnąc jelito i kładąc na salaterce obok, układając niczym zwoje mózgowe przez półprzeźroczystą powłokę widzisz jak wiele potrafi znieść, by choć trochę stać się podobną do doskonałych z okładek kolorowych czasopism. Później bywa gorzej, wtedy ideał jest w rozładówce.

Dlatego zawsze ale to zawsze wolałam trepanację czaszki niż pruć fastrygę w okolicy pępka. Rozpruć czyjś umysł jest nielada wyzwaniem, pragnieniem. Wwiercić się w zatoki, patrzeć innymi oczyma. Spoglądać jak neurony szaleją pod wpływem bodźca w postaci przykrótkiej sukienki, letniej, zwiewnej, majowej, makiem upstrzonej. Szkoda, że tu i teraz są tylko Ci jadem zalani a na lobotomię chętnych nie ma.

Większość pluje jadem, bo ma wstrząs anafilaktyczny, wysokie stężenie czynników alergennych jest bardzo duże na tym forum :P Najlepszy sposób , to umieszczenie delikwentów w izolatce. Mózg, bardzo delikatna rzecz, jeśli już konsumujemy, musimy podejść do tego wrażliwie. Oddzielamy jeden płat mózgu od drugiego, rozkładamy go na czynniki pierwsze bardzo powoli, by istota szara mózgu nie rozwaliła nam się podczas nagłego, silnego dotyku.

Przewrotnie stężenie alergenów wzrasta proporcjonalnie do pogarszającej się pogody. Kichają, smarkają, rzygają albo odbijają czkawką słowa sprzed kafeteryjnej dekady czyli kilku miesiący w świecie rzeczywistych oddechów i łamanych paznokci na enterze. Alergików nawet nie zaczynam rozkładać na czynniki pierwsze, bo szkoda nawet nie samej istoty szarej ale czasu. Choć przyznam, że może gdyby ich jako eksperyment potraktować, wersję testową, to kusi, przecież ciężko uszkodzić coś co jest już felerne.

Niebieskich alergenów co raz mniej.

Starzy niebiescy zjadają siebie nawzajem, na zdrowie :)