Bardzo bym chciał mieć dziewczynę.

Boję się że zdechne z samotności.

Ja też. A ty czemu nie masz?

Bo jestem leszczem .

Masz kilka opcji: - regularne wywiady wśród znajomych czy ktoś urządza domówki + bywanie na domówkach; jest szansa, że kogoś tam poznasz - wypad na clubbing o ile Cię stać i masz dostęp do lokalu; jest szansa, że jakaś zgodzi się zatańczyć - jeżeli nie umiesz tańczyć albo jesteś łamaga w te klocki to sobie odpuść clubbing - internet; tak tak potrafi być szambem ale są związki, które startowały od takiej metody zapoznania :) to czy związek wypali, czy nie nie ma związku z tym, czy się kogoś poznało w realu czy via net; sukces zależy od tego co się zrobi potem z tym związkiem i jak się ludziom układa :) - nie wal durnych farmazonów, że net jest dla looserów; sory ale nie należysz do atrakcyjnych i popularnych kolesi skoro masz 22 lata i problem z wyrwaniem :P więc początek w wirtualu i przeniesienie się na real to normalna i słuszna droga w wypadu takich "samotnych wilków o niespecjalnej wartości sexualnej na rynku matrymonialnym" - nie aspiruj do bycia maczosem alfa obwieszonym super zgrabnymi panienkami najwyższej jakości bo prawda jest taka, że nieliczynym jest to dane i wymaga farta, a na koniec przeciętnemu szaremu facetowi zostaje smak porażki i uczucie bycia wyroochanym przez życie -możesz też walić gruchę doi 30tki lub 40tki jak się już dorobisz chaty, samochodu i jakiegoś levelu życia ale w tym celu to raczej polecam emigrację bo w Polsce to się g...o dorobisz :P i wtedy możesz zaszaleć "na sponsora" wśród chciwych i niezbyt rozgarniętych ale atrakcyjnych szczylówek wieku lat nastu :P - na koniec motto dla Ciebie, jak to powiedział brudny Harry "Człowiek musi znać swoje ograniczenia" The choice is Yours...

Mój przypadek jest wyjątkowy od pięciu lat nie wychodzę z domu w szkole zabierali mi kanapki koledzy czuję się jak zwykły śmieć który nigdy nie wychodzi z domu.