Mam dość swojej żony

Witajcie. Jestem juz tak zdesperowany, że postanowiłem napisać na tym forum. Mam nadzieje , ze ktoś podpowie mi co a robić. Jestem żonaty od 6 lat mamy z zona dwoje dzieci córkę i syna. Oczka w głowie. Dobrze zarabiam choć muszę też poświęcić na to trochę czasu lecz nie jestem pracocholikiem. Spędzam sporo czasu w domu. Staram się pomagać żonie w domowych obowiązkach. Rzecz jasna żona nie pracuje. Od początku naszego związku żona trzymala mnie na dystans ale z miesiąca na miesiąc jest coraz gorzej. Mam wrażenie , że ma do mnie ciągle pretensje nie czuje od niej nawet grama czułości. Nie pamiętam kiedy ostatnio podeszła do mnie i mnie przytulila czy pocałowała. Seks...czasem raz w miesiacu-bo ona ma tylko wtedy ochotę. Moje potrzeby nie są ważne. Nauczyłem się z tym żyć ale coraz bardziej mi to dokucza. Widzę innych szczęśliwych ludzi inne pary i aż mnie telepie. Nie czuję się szczęśliwy juz od dawna. Od wyprowadzki powstrzymują mnie dzieci które kocham nad zycie. Chciałabym żyć w szczęśliwym małżeństwie gdzie partnerzy okazują sobie uczucia , a nie ciągle fochy. W małżeństwie w którym wracając do domu przytula się żonę i tęskni się za nią gdy nie ma jej obok. Nie wiem co mam robić. Obawiam się ze z moja żoną mnie takie szczęście nie czeka bo w zasadzie od początku go nie było poza tzw motylami na samym początku. Żona jest dobra kobietą ale chyba nie dla mnie wydaje mi się ze potrzęba nam czegoś innego w życiu. Podpowie ktoś co robić?

Masz prawo do szczęścia. Dzieci, jeśli będziesz je kochał, kiedyś to zrozumieją...

Ja chyba ciebie rozumiem bardziej niż sam myślisz. Tylko, ze u mnie to jest na odwrót. Pracuję, mąż też. Niby wszystko jest ok ale jednak nie. W odwecie za kilka rozmów na gg z kolegą i natarczywego znajomego z pracy, popłynął z kobietami na gg. Mi ciągle zarzuca kłamanie a sam kłamał nawet jak odkryłam "koleżanki", trzepie mój tel., nie pozwala na spotykanie się z koleżankami poza domem. U mnie już się chyba nic nie da zrobić.

Wygląda na to, że ożeniłeś się z niewłaściwą kobietą. Najgorsze jest to, że sam wspominasz o tym, że objawy do niepokoju miałeś od samego początku, ale je zignorowałeś i teraz zbierasz tego konsekwencje. Jedyna opcja to porozmawiać szczerze i poważnie z żoną i powiedzieć jej spokojnie o wszystkich swoich odczuciach. Nie znamy też myśli o odczuć Twej żony. Wszystko się z czegoś bierze.

Ależ nieudolne to prowo. Ewidentnie pisze go kobieta, cyt. Chciałabym żyć w szczęśliwym małżeństwie' wtopa co ? a drugie to te motylki w brzuszku u #)l faceta z dwójką dzieci to trochu śmieszne, co nie / moja nastolatko. Fajnie się bawisz.

Zwyczajnie kobieta nudzi się i pisze wydumane pierdoły.Nie dam sie namówic na komentarz, bo to prowokacja.

Spadaj z tymi swoimi historyjkami, przecież w innym temacie po roku małżeństwa dzisiaj odeszłaś od męża, ty idż się leczyć bo coś masz z psychiką .

Ona ciagle wymyśla brednie tylko nie wiem po co, dlugie durne prowokacje, nudne to, kazdy cie juz rozpoznaje dziwaku

byyło, następny proszę!