Większość koleżanek jest w związkach a ja

od 5 lat nic.. jest mi jakoś dziwnie.. Wiele moich koleżanek to już mężatki (a mamy dopiero po 22 lata!) kilka urodziło dzieci; co ciekawe, nie wszystkie to wpadki; jedna niedawno urodziła syna, ale była mężatką już od 2 lat, więc zaszła w ciążę ponad rok po ślubie. W sumie mnie to zdumiewa, bo ja akurat nie planuję małżeństwa, a tym bardziej dzieci - nigdy. I że dziewczyny w tym wieku już się pchają do czegoś takiego, zamiast cieszyć się związkiem i poznawać bardziej facet /wpadka i potem ślub to też jest kwestia wyboru tak właściwie, nie one pierwsze, które się w to wkopują przecież/ Ale to ich sprawa... Ja chciałabym kogoś mieć, ale jakoś nie poznaję nikogo odpowiedniego.. napatacza się co rusz taki i taki, ale to nie to.. a jak ktoś mi się spodoba, to on z kolei nie jest zaangażowany. Też moje upośledzenie w kwestii budowania głębszych relacji jest pewnie istotne.. Ostatnio gadałam z kosmetyczką, młodą dziewczyną, coś zeszło na temat wyprowadzki (ona mieszka ze swoim chłopakiem oczywiście), ona się pyta mnie, czy mam kogoś, z kim mogłabym się wynieść. Ja, że nie mam chłopaka i to w sumie od dawna, ona 'naprawdę? nie powiedziałabym...przecież normalna ładna dziewczyna jesteś' (ona jest bardzo otwarta i szczera). Trochę mnie poruszyły te słowa... W każdym razie smutno mi.

ee chyba mieszkacie na wsi albo małym miescie :D 22 ...pamiętam te czasy :) wolność i swoboda, teraz mam 25 i stałego chłopaka, powoli dojrzewam, ale nadal ani myślę o slubie czy dzieciach,

Nie ma się co śpieszyć. Jesteś jeszcze młoda, czas na dzieci przyjdzie ;) Powiem Ci że masz całkiem dobre podejście, najpierw trzeba się sobą nacieszyć, poznać te drugą osobę, zobaczyć jak to sie jest we dowje i czy sie do siebie pasuje. Dla niektórych kobiet znalezienie partnera to życiowy cel. Też tak kiedyś miałam, moje wszystkie koleżanki miały chłopaków, mężów, dzieci a ja jeszcze nie. Było mi z tym źle i się wstydziłam. Teraz jestem mądrzejsza, obserwuję facetów, większość mi się nie podoba ze względu na charakter i zachowanie, podejście do życia... Kiedys przyjdzie taki czas, że spotka się tę osobę ;)

W dużym mieście, kochana, w dużym mieście. Jednym z największych w PL. Tylko dzielnica taka bardziej kameralna, i owszem, kilka z tych koleżanek pochodziło z ciut - głupio mi to tak określać - 'gorszych' rodzin - ale definitywnie nie wszystkie, duża część jest z normalnych.

Wiesz, ja jestem też dość wybredna i to też jest przyczyną.. Muszę się z kimś w 100 % dobrze dogadywać, zaufać mu etc.. Nie akceptuję przejawów braku szacunku. Z drugiej strony po prostu chciałabym już kogoś mieć. Być zauroczoną, potem zakochaną, dawać coś z siebie komuś i też to otrzymywać. Jest jeden chłopak, który mi się naprawdę podoba, i chciałam go poznać bliżej -niestety wygląda na to, że on średnio jest zainteresowany dalszą znajomością. Dzieci nie chcę mieć nigdy, tę decyzję podjęłam z naprawdę wielu powodów, aczkolwiek to nie temat o tym :)

czemu nie planujesz malzenstwa i dzieci?

Pisałam już, to temat na dłuższą dyskusję.

nie przejmuj sie i na ciebie przyjdzie czas

f

UP

UPH

ja też nie mam nikogo i właściwie co z tego?

Mam 26 lat, też jestem sama i nie zapowiada się na zmiany. Mało tego mam koleżanki w wieku 22-31 lat, które również nikogo nie mają, choć to wartościowe osoby z którymi według mnie można zbudować normalny związek. Wielu panów po prostu nie chce, bądź się nie nadaje do związku. Szukają przygód, ewentualnie lasek-sex-gadżetów jak z okładek i tak to się kończy, że sporo kobitek boryka się z samotnością. Na pewno lepsze bytowanie samemu, niż męczarnia z kimś kto do nas kompletnie nie pasuje.

nie przesadzajmy że faceci szukaja wypacykowanych partnerek jak z sex shopow..

Zawieranie małżeństw zbyt wcześnie powoduje, że po dziesięciu - piętnastu latach dochodzi do kryzysu i potrzeby przeżycia na nowo wolności i młodości. Większość moich znajomych decyduje się na małżeństwa ok. 30-tki. Wiadomo, że domowa rutyna niszczy wiele związków, zwłaszcza u młodych osób.

l

:)

Uo

up

a ja od 20 lat sama. i co..

:D

Ja też obserwowałam zawieranie małżeństw i rodzenie dzieci przez koleżanki w czasie studiów, ja też byłam kilka lat sama, nie szukałam bo mi nie było potrzebne bawienie się w krótkie związki, a nie byłam wystarczająco dojrzała na poważny. I kiedyś tak poprostu poznałam tego jedynego :) miałam 24 lata on 30, szybko wzięliśmy ślub i zamieszkaliśmy razem i cieszymy się naszym związkiem, a dzieci owszem planujemy ale jeszcze nie teraz pewnie tak z 5 lat po ślubie, jak będziemy mieć na tyle stabilną sytuację żeby mieć dzieci i nacieszymy się już sobą tylko we dwoję :) Autorko nie masz co się brać za zwiąki jak nie jesteś jeszcze na to gotowa, zobaczysz za kilka lat światopogląd ci się zmieni, będziesz bardziej świadoma i będziesz mogła znaleść odpowiedniego faceta, a nie pierwszego lepszego żeby tylko być w związku