Problem z rodzicami...facetami....i ogólnie

Cześć Wszystkim. Piszę tutaj anonimowo bo muszę się kogoś poradzić. Jestem dziewczyną, mam 23 lata, studiuję, mam znajomych. Moje relacje z ojcem prawie nigdy nie układały się dobrze, tak samo relacje mojej mamy z nim. Mimo tego, że mieszkamy całą rodziną razem to rodzice się raczej nie darzą uczuciem, śpią osobno, kłócą się bardzo często. Mój ojciec to ciężki charakter, jest niestety leniwy, dwie lewe ręce do wszystkiego i napalony na "gołe baby" z internetu. Dodam, że moja mama była poważnie chora ale teraz jest już całkowicie zdrowa. Ja chcę się wyprowadzić z domu do miasta, w którym studiuję. W domu mamie pomagam bo ojciec, oczywiście, nic nie robi. I teraz jeżeli ja się wyprowadzę to mama zostanie z tym wszystkim sama. Widzę w jej oczach ten ból, gdy mówi "jak chcesz to się wyprowadź". Ja już mam zwyczajnie swoje lata i dosyć mieszkania z nimi. Ale mam wyrzuty sumienia, że tak matkę zostawiam. Druga sprawa to fakt, że z mężczyznami mi się nie układa, fakt faktem, nigdy nikogo nie miałam. Gdy poznaję kogoś interesującego to na początku fajnie a później włącza mi się w głowie lampka ostrzegawcza "on będzie jak ojciec". I tak każdy staje się dla mnie nieatrakcyjny, wręcz odrzuca mnie od niego, stwarzam dystans albo po prostu zrywam kontakt. Trzeci fakt to to, że mam swoje typy wyglądu, zainteresowania i chcę, żeby ukochany te zainteresowania podzielał/ był w moim typie wyglądu. Czy ja mam jakieś specjalne wymagania? Jestem zarejestrowana na jednym portalu randkowym ale rzadko tam wchodzę bo: a) widzę tam same klony facetów, b) spotykam tam dziwaków wysyłających jakieś dziwaczne wiadomości. Czy coś jest ze mną nie tak? Co mam zrobić? Chce mi się płakać...

Hmm?

??

Każdy ma swoje typy wyglądu i charakteru, każdy ma jakieś problemy mniejsze lub większe z rodzicami, każdy się waha - nic nie jest z Tobą nie tak. Nie każdy facet będzie jak Twój ojciec :) umawiaj się z facetami, którzy robią dobre wrażenie, jak nie widzisz oznak cech których się tak boisz u faceta to nie widzę problemu żeby zaryzykować ;) co do mamy to słuchaj jest to osoba dorosła i Ty też starasz się usamodzielnić. Pogadaj z nią na pewno zrozumie. Nie znaczy to, że nie będziesz odwiedzać domu rodzinnego przecież .