daleko, coraz dalej SKARBIE

ty żyjesz, żyjesz... przetrwałeś jednak śmierć... czasowi, zapomnieniu wbrew...

Nie stwarzaj bożków w okół siebie, których kochasz za bardzo.Bo staną się twoimi demonami i zawładną tobą.

teraz siedzę z swoją myślą... sam na sam...

jak masz uwierzyć... jak wierzyć... trochę serca czasemm okaż... będzie łatwiej żyć...

zrób ten jeden błąd...

może kiedyś to zrozumiesz...

Twoje myśli... kiedy wiesz już że nic złego się nie stało...

cisza, spokój... na witraża szkle... lekko zwiędła róża...

Czas przewietrzyć umysł.

budować czy burzyć?

i ten wiersz napisany dla nikogo

coraz trudniej uciec stąd

ehh

pchaj skarbie

,lp

l m

Więc znasz już moje kaskaderskie wyczyny..start był piękny do połowy trasy a potem pech ..zupełnie jak....szczytne zródełko które dodawało mi sił.Co chciałam Ci przekazać?ilebym nie napisała i jakich piosenek bym nie wkleiła,to Ty i tak tego nie zrozumiesz bo tego co czuję nie da się nawet opisać słowami.Moje oczy straciły swój blask..moje serce tylko pozornie udaje radość..bo tak trzeba.Przy Tobie niczego nie musiałam udawać..nie misiałam tłumić smutku.Pytasz co czułam?.wolę mówić Ci to prosto w oczy ale sami wiemy że to na chwilę obecną niemożliwe.Tęsknię..

Nie wierzę.....że jesteś tchórzem nie potrafisz wyrazić myśli ze swojego nicka.....czy łatwiej tak żyć pisząc z ukrycia.....i siedząc cichutko w kąciku.....

Z mojej strony mam dla ciebie współczucie.....to jedno z najgorszych uczuć.....próbowałeś ciąć wrzód na tyłku i nie wyszło....

chyba za mało serca włożyłeś w tą operację .....

gdybyś nie kochał wszystkich a tylko tą jedyną może ta operacja miała by sens.....

zgubiło cię to.....przerosło.....nie popełnię żadnego błędu .....postępuje rozważnie.....nie jestem taka jak myślisz kochanie.....

już dziś wiem komu ufać i do kogo należy moje serce.....

żaden smutek ani łza nie jest dla mnie ciężarem.....są moim lekiem na zło które mnie spotkało.....oczyszczeniem.....wybawieniem.....i dziękuję Bogu że potrafię się smucić i płakać.....cieszyć się z tego co mam

w/g ciebie jestem niezrównoważona ......popadam ze skrajności w skrajność .....mówisz dwubiegunowa....nie oceniam ciebie ale też tak się zachowujesz.....

nie mam po Tobie pamiątek.....te kilka zdjęć możesz też usunąć.....

myślę, że wiesz kto zadrwił sobie z nas.....nie trudno to odgadnąć.....

tak jak i nie trudno odgadnąć dlaczego uciekasz.....z mojej strony nic ci nie zagraża.....to twoja choroba sprawia to że uciekasz....

zadałam ci dużo pytań na które nie uzyskałam odpowiedzi.....ty sprawiasz sam ,że giniesz we mgle.....

Podpisuję się swoimi pięcioma kropkami..... jako znak rozpoznawczy długości mojego imienia.Pamiętasz je misiu?