Ubolewam i płaczę nad swoim żałosnym życiem

Mam dość tego chujostwa zwanego życiem, najchętniej bym się z*******a ale nawet na to nie mam odwagi.....pozwoliłam sobie odebrać wszystko co w życiu miałam, czas uciekł mi przez palce a ja się obudziłam w czarnej doopie . Pozwoliłam by ta k****a zabrała mi męża, nie zauważyłam wcześniej jej manipulacji i teraz ryczę i cierpię....

Nikt Ci męża nie zabrał siłą. Sam był palantem i Cię zostawił.

porozmawiaj z nią. spróbuj wzbudzić w niej litość, może zrozumie ile mąż dla ciebie znaczy. ja bym tak zrobiła

pociesz się że takich jak ty jest tysiące

co on ubezwłasnowolniony że go zabrała??????cos bylo nie tak i facet sam odszedl i musisz to zrozumiec ze to on nie chcial byc z Toba.

to jest takie ciężkie że pojęcia nie macie, już nie mam sił, ona go nie odda bo chce go tylko dla siebie, to psychopatka, a ja się dałam jej podejść i podałam go jej na tacy

to facet bez własnej woli? nie mógł ci nikt go zabrać bez jego zgody, przyjmij do wiadomości że cie nie kochał/kochała

jak to nie mamy dziewczyno. nikt normalny nie przechodzi ot tak nad utrata małżonka. ja cie rozumiem sama jestem zazdrosna o swojego i mnie krew zalewa jak ogląda sie za siksami.

Nie płacz i nie ubolewaj. Olej to. Życie masz tylko jedno o które sama zadbaj, bo żaden s******l, który zdradza nie jest tego wart, by szkodzić sobie na zdrowiu. Jeżeli odszedł to popełniłaś życiowy błąd wybierając i zakochując się w nieodpowiednim człowieku. Puść to a myśli swoje skieruj w innym kierunku.