Samotność młodej matki

Czy Wam tez tak dokucza samotnosc? Zawsze byłam bardzo towarzyską osobą, w ciąży trochę to ograniczyłam, bo abstynencja, zmęczenie, a potem to coraz ciężej było mi wyjść z domu. Teraz dziecko ma 6 tygodni i ja siedzę z nią w domu. Mam trzy przyjaciółki, spotykamy się raz na jakiś czas, ale też jest mi trudno, karmię dziecko i jestem tym uwiązana. Brak mi towarzystwa. Jeszcze jak przyjdzie taki dzień, że nie bardzo mogę z małą wyjść, to mam mega doła. Jak sobie z tym radzić?

nikt tak nie ma?

Ja tak mam.. wyobraz sobie ze moja corka ma prawie 10 miesiecy a ja nadal karmie siedze w domu. Mam utrudnienie ponieeaz wychowuje ja samotnie

wspólczuję wam dziewczyny. Przede mną tez samotność się zapowiada. za miesiąc rodze, mam kilka lepszych kolezanek, z którymi do tej pory się spotykałam. a zamiesiąc urodze. Mój mąz okazał się egoistą i totalnym dupkiem. Teoretycznie jeszcze razem jesteśmy ale jużzmienuił pracę żeby mócna początek cały tydzieńbycwdelegacji.jegozdaniem mam robić przy dziecku absolutnie wszystkosama a najlepiej tez żebym moje pieniądzez macierzyńskiegoprzeznaczała na dziecko bo przecież je urodzę, nie on. A on przyjedzie na weekend gdzie ma byc wszystkozrobione, posprzątane a obiadpod nos podstawiony i przygotowana jakas kolacja żeby mógłrodzine zapraszać co tydzień na odwietkiodkądurodze. cudowny ma plan. teraz jak mite głupoty opowiada tojeszcze machne ręką, ale jak urodzę i nie będę miała ani czasu ani możliwości pojsć z dzieckiem do koleżanek bo mająwłasne rodziny i życie. . .

Kurczę, to też niewesoło.. Mnie relacja z partnerem też się pogorszyła, ale to chyba tymczasowo ze zmęczenia i nawału obowiązków, ogólnie mogę na niego liczyć. Ciężko jest czasem, zwlaszcza jak dziecko marudzi 3 godzinę, mnie bolà ręce, jestem głodna i zmęczona. A może tego swojego męża to pogoń? Skoro wszystko i tak musisz robić sama, łącznie z finansami, to po co Ci taki truteń?

Gośćghjh... ja na Twoim miejscu zrobilabym tak: telefon do meza gdy wraca z delegacji z pytaniem za ile bedzie bo obiad/kolacja prawie gotowe. Maz wchodzi do domu rozsiada sie przy stole a Ty podajesz mu klopsiki w sosiku ze sloika(oczywiscie podgrzane i podane w sloiku) do tego ziemniaczki ugotowane w mundurach( bo oczywiscie nie zdazylas ich obrac, ba! Nawet umyc) podane na plastikowym talerzyku bo zmywac rowniez nie masz czasu :) wtedy gdy juz sie naje szanowny malzonek wreczasz stesknionemu tatusiowi ukochane dziecię i sruuu za przeproszeniem na mały resecik :) po powrocie przeprowadzasz inspekcje w pobojowisku jakie ukazuje sie Twoim oczom od progu. I rozsiadasz sie przy stole z pytaniem jak to nie ma kolacji? Pozdrawiam samotna mamuska :)

Ale net przecież masz, to w czym problem zrobić sobie "konferencje" przez skype czy normalnie pogadać? Albo wyjść z dzieckiem do jakiegoś fajnego miejsca, gdzie w razie czego można dyskretnie nakarmić i jest przewijak? Mąż cię w karmieniu na razie nie zastąpi (jak karmisz piersią to butli unikaj jeśli naprawdę nie musisz jej użyć), więc organizacja należy do ciebie. A da się, zapewniam, dziecko nie równa się więzienie ;)

Ja mam to szczęście, że moja przyjaciołka w tym samym czasie była w ciąży a urodziła dzień przede mną, dzięki temu nie chodziłam sama na spacery, mozna pogadać i jakoś leci. Teraz dzieci juz mają ponad rok, ale te pierwsze najtrudniejsze miesiące to zleciały mi całkiem fajnie właśnie dzięki przyjaciółce. Rano się umawiałyśmy, że ściągamy laktatorem mleko, do termoopakowania i idziemy :D chodziłyśmy po 3-4 godziny i co najwazniejsze mogłyśmy pogadać o swoich sprawach bo wiadomo. Moj partner pomaga, nie narzekam ogolnie, ale wczesniej między nami bywało różnie i szczerze mówiąc myślałam, że będzie gorzej. No ale siedzenie w domu prędzej czy później daje się we znaki.

Powiem tak: będzie lepiej. Maluch ma dopiero 6 tyg-to znaczy że jesteś jeszcze w połogu i masz hormony, które nie pomagają. Odciągnij pokarm, poporcjuj, poproś mamę, męża, siostrę kogokolwiek żeby parę godzin został z maluszkiem i wyjdź. Wszystko jedno gdzie:na kawę, pochodź po sklepach z ciuchami, do kina (ja usnęłam w kinie, było ciemno i dziecko nie płakało;) ) lub po prostu pójdź na spacer. Jak nie masz z kim to idź sama. Chodzi o to żeby chwilę odpocząć psychicznie. Zobaczysz że się poprawi ;-)