nie mam po co żyć

zgadzam się, portal randkowy i umowić się chocby na kawę, nie szukaj księcia z bajki, o takich nie ma :P ale moze jakiś normalny facet się też trafi :)

Wiem, wiem, ale jednak w życiu są fajne rzeczy, które i tak można robić. Chociażby poznawać ludzi, ale bez nastawiania się na związek, ot spędzić miło czas przy kawie, piwie, na koncercie. Można nawet zmienić miejsce zamieszkania, chociaż wiem, że to zawsze trudna decyzja i wypada najpierw znaleźć tam zatrudnienie, ale tak naprawdę to my ograniczamy samych siebie. Mam znajomą, która często podróżuje, nieraz samotnie chociaż ma multum znajomych i jeszcze te znajomości rozszerza bardziej i bardziej na tyle, że obecnie gdzie by nie pojechała czy to Azji czy do Afryki, to ma tam z kim się spotkać. W czasie ostatniej podróży poznała chłopaka z Polski, z którym obecnie się spotyka. Czasem jej zazdroszczę, no ale to jest tak, że ona rusza tyłek, a ja nie.

Z wielką ochotą poznałabym cię z chłopakiem oczywiście nie z portali rantkowych tylko takie umówione spotkanie mogłyby się nie udać i mogłyby wypaść sztucznie.

/

Pierwsza czy druga randka z kimkolwiek może wypaść sztucznie, niezależnie od tego gdzie się kogoś poznało.

Tak ale to by było aranżowane spotkanie i oni by się widzieli pierwszy raz.

a niby dlaczego nie z portali randkowych ful ludzi poznaje tam swoje drugie połowy tylko tez trzeba umieć szukać a nie sikać ciepłym moczem po nogach, bo napisał jaki oszust z ładnym zdjęciem :)

Ja mam 30 lat,właściwie to rocznikowo 31 i nigdy nie byłam w związku. Nie ma co się łudzić ,że będzie inaczej,są chwile,ze jest mi z tym źle nie chodzi o to ,że chciałabym mieć dzieci, rodzine taką podręcznikową sielską i anielską itd ale o to,żeby z kimś dzielić swój czas,podróżować,cieszyć się życiem. Ale nie jest mi to dane, nigdy nie było i nie będzie,mam uraz do mężczyzn. Staram się to zaakceptować, wiem ,ze w oczach sąsiadów pseudo znajomych(bo znajomych nie posiadam) jestem starą zdziwaczała panna ale z drugiej strony czy wszyscy musimy być tacy sami,czy wszyscy musimy mieć takie same priorytety?Szczęśliwy człowiek który nie żyje ograniczeniami narzucanymi przez innych.

No to co :) Może być sztucznie, ale może też być lepiej przy następnej okazji :) Pierwsze spotkanie może być bezpieczne, bo ludzie mogą sobie zadawać klasyczne pytania: gdzie mieszkałeś w dzieciństwie, jaki film/muzykę lubisz, czy masz rodzeństwo, czy lubisz psy, czy znasz kogoś tam, jaki smak czegoś tam najbardziej lubisz itd. i jakoś leci :P

Chlopaki tylko na was czekaja i mozecie wybierac i przebierac a wy sie tylko uzalac umiecie. Chlopaki do wziecia tylko czekaja na skinienie.

Najgorzej jak ktoś nie ma nawet tych "prawdziwych" znajomych, bo jeśli oni są, to się nie pamięta tak bardzo o braku partnera. W końcu wycieczki, ogniska, koncerty, filmy i wyjścia na piwo nie są zależne od statusu związku.

Spróbuję z nim porozmawiać co on myśli mieszka w innej częsci miasta teraz nie chce do niego dzwonić. Znam go od dzieciństwa wiem jaki ma charakter.