Z gimnazjum do liceum. Czy jest szansa na poprawę

Nigdy nie lubiłem środowiska, w którym żyję. Chodziłem do gimnazjum na wsi; 2 miesiące temu wreszcie je skończyłem. Nigdy nie byłem lubiany z powodu reprezentacji dużo wyższego poziomu życia, niż moi dawni znajomi. Zazdroszczono mi markowych ciuchów, wczasów za granicą, najlepszych ocen, jedynego iPhone'a w szkole, podczas gdy wszyscy spędzali przerwy z cegiełkami wartymi 500 - 600 zł. Jestem dość szczupły i słaby fizycznie, dlatego na WF - ie zawsze miałem przej********** Nie chodziłem na gimb - party, mało się odzywałem, nie miałem przyjaciół. Nie zwracano się do mnie nigdy po imieniu, tylko po wrednej i głupiej ksywie. Po trwającym kilka lat koszmarze dostałem się do dobrego liceum, moi prześladowcy poszli do zawodówek i techników rolniczych w innym mieście, więc nie będę ich już widywać. Problem w tym, że trafiłem do klasy z dwiema dziewczynami, z którymi chodziłem do gimnazjum. Boję się trochę, że wszystkim rozpowiedzą o upokarzającym dla mnie okresie gimnazjum, jednak wydaje mi się w sumie, że mało je to obchodzi i będziemy po prostu udawać, że się nie znamy. Kolejną moją obawą jest to, że w liceum nie znajdę jednak przyjaciół. Znam kilka osób z mojej nowej klasy i pozostajemy w całkiem dobrych stosunkach, ale nadal mam złe przeczucia. A jak było z Wami? Jeśli nie lubiano Was w gimnazjum, to czy zmieniło się to w szkole średniej?

Do mojego rzekomo "renomowanego" gimnazjum chodziła sama patologia. Ja jako wrażliwiec i introwertyczka nie miałam łatwo. Skończyłam gimnazjum i poszłam do Technikum Ekonomicznego Zupełnie inna atmosfera. Gimnazjum to zbiórka osób z różnym poziomem inteligencji, w szkole średniej wygląda to zupełnie inaczej. Jeśli pojawiali się jacyś potencjalni prześladowcy to wykruszali się w ciągu roku. Ludzie świetni, podobne zainteresowania itp. Głowa do góry i pokaż jaki na prawdę jesteś. Szczerość i prawdziwa pasja to to co pomoże ci znaleźć prawdziwych przyjaciół. Powodzenia :)