Jak z różnych powodów sięgam dna z przepracowania...

wchodzę tu na kafeterię i wy ze swoimi.... jesteście dla mnie lekarstwem ,ratujecie mnie przed samobójem tacy jacyś jesteście...że chce się żyć,naczytać się zrozumieć co swoje i odejść bez komentarza ,bez urazy, mam wszystko czego chcę i wiem że jak tu wchodzę to tu jesteście na pewno jak słońce na niebie nieprzystępni nieosiągalni nie grzeją ale są no jak by inaczej?