Do mam mających duże obawy, czy wysłaś 3 latka do przedszkola

Niedawno przeczytałam na blogu, jak to matka wymieniała argumenty dlaczego nie posłała 3-latki do przedszkola...Jeszcze nie tak dawno też miałam swoją listę obaw ;), a dziś wiem że te moje refleksję o ile teoretycznie raczej słuszne ;), o tyle w praktyce różnie to wygląda. dzieci często zaskakują, ciągle się coś zmienia. Bo nawet z małym dzieckiem jest tak, że tyle o nas wiemy ile nas sprawdzono ;). Dziecko często w domu funkcjonuje zupełnie inaczej niż w grupie i o tym często my rodzice zapominamy... Mój syn za miesiąc skończy 3 lata, jeszcze tuż przed wakacjami miałam mega dylemat, czy on jest gotowy na przedszkole bez mamy...na jakichkolwiek zajęciach nawet, jak ja była obok był trochę jak sparaliżowany, prawie nie brał udziału, nie jeden 2-latek zachowywał się swobodniej. A tymczasem chodzi drugi tydzień do przedszkola i zero płaczu, rano szybko się ubiera i chce do przedszkola :). Panie mówią, że jeszcze tak ostrożnie się zachowuje, nieśmiało, ale mówi, bawi się, je, w gacie nie sika ;), opowiada mi co się tam dzieje, czyli jest dobrze :) Także to jakie mamy wyobrażenie o swoim dziecku swoją drogą, a to co się okaże w tak zwanym praniu, jak wejdzie w większą grupę dzieci swoją drogą ;) Myślę że warto spróbować :)

Ja posłałam swojego 3-latka i jest bardzo ciężko. Płacze przy rozstaniu i później też popłakuje, jest zamknięty w sobie, nie chce się bawić. A do tej pory był otwartym, lgnącym do dzieci dzieckiem. U nas, jak widać, potrzeba więcej czasu.