Seks do mnie nie psuje

Jestem kupę lat w związku. Nie lubię seksu. Krępuje mnie. Znam mojego partnera z każdej strony. I dziwne się czuję kiedy nagle po wszystkich codziennych obowiązkach miałabym usiąść na stole, rozłożyć nogi i powiedzmy prowokować. Nie umiem. Czuje się wtedy jak idiotka, równiez jakbym miała psradowac w jakiś sekty majteczkach. Chociaż jestem ładna, szczupła to najchętniej w takich sytuacjach bym uciekła. Czuje sztucznosc w seksie. W ogóle jak to jest ze kobiety lubią seks. Czy są tak pewne siebie. Mi to się chce wyć, bo ze mną jest coś nie tak. Chciałbym mieć jakieś upodobania, ale mnie nic nie interesuje. Związek cierpi na tym, ale co mam udawac, że lubię skoro i tak nie sprawi mi to radości. Mąż nie rozumie niestety

Rozumiem co masz na myśli i powiem ci że to rutyna, sprzątanie i gary tak zabiją to nasze poczucie kobiecości. Bo przyznaj że na początku związku zawsze jest zupełnie inaczej. Ta ikra jakaś była, nawet sie chciało poprowokować. Dlatego faceci często po latach znajdują sobie kochanki bo ich żony stają się dla nich tylko matkami ich dzieci. Takie jest właśnie życie parszywe

Na początku, to nie mogłam doczekać się seksu. No, ale do chol***normalna kobieta w wieku 30 lat powinna mieć ochotę na seks, choćby sama, jeśli nie z mężem to może z innym. A ja totalnie jak pomyślę "seks" to nie wiem o co chodzi,abstrakcja. Czy może nie miałam interesującego seksu, wystarczająco zadowalającego, że nie odczuwam jego braku.. Może nie istnieć

Bo widocznie jesteś beznadziejną kobietą i stąd takie odczucia.

Skoro tak mówisz... Jestem maksymalnie beznadziejna... Puknij się w lep.