mój mąż robi z dzwonienia do swojej matki tajemnicę, ukrywa to przede mną

Nie rozumiem dlaczego. Pytałam, ale zawsze odpowoadał ogólnikowo w stylu "a tak jakoś", nigdy nie robi tego przy mnie. zaznaczę tylko że jego matka mnie nie lubi, żony swojego drugiego syna też nie lubi, ogólnie nie lubi innych koibet zwłaszcza jeśli stanowią 'drugą połowę' dla jej synków. Ale po co od razu robić tajemnicę z rozmów z mamusią?? Jak moja mama do mnie dzwoni to nie robię z tego tajemnicy, nie staram się by te rozmowy odbywały sie pod jego nieobecność, nie robię z tego mecyi. Ostatnio jak zapytałam czemum nie rozmawia z nia przez telefon w domu to powiedział: "a, przeciez nie lubisz mojej matki, po co masz slyszec", a tak sie składa że to ona mnie wlasnie nie lubi bo ja jej nigdy nic niemilego nie zrobiłam ani nie powiedziałam, za to ona od poczatku samego mi "dos***r)ywa".

i tak się zastanawiam o czym oni rozmawiają skoro ja nie powinnam tego słyszeć widocznie wg nich, bardzo mi się to nie podoba/ mąż mówi że nie chce mnie stresować bym słyszała choć cień głosu jego matki...ale mi cos tu śmierdzi, pewnie stara probuje na mnie nadawać

u moich starych tak było, babka buntowała go przeciw mamie, wkońcu odeszedł 7 lat temu po 19 latach małżeństwa, ja i rodzeństwo miało wtedy 19,16 i 12 lat, bez dochodów, poradziliśmy sobie, teraz po 7 latach ciszy odszukał nas i gra dobrego tatusia, niby to niema nic co masz zrobić i niech będzie przestrogą

miało być odzyskał kontakt z nami a nie *nas

Spróbuję udzielić odpowiedzi na moim przykładzie.. Zachowuje się tak samo jak Twój mąż. Rozmawiam z mamą podczas jego nieobecności, czy na spacerze z psem. Wcześniej było inaczej. Co się zmieniło? Moja mama jest bardzo ciężką osobą. My- dzieci wiele jej wybaczyliśmy, na wiele rzeczy przymykamy oczy, wiele jej nie mówimy. Raz jest dobrze, raz zadzwoni z złym humorem. Mi osobiście też zdarzały się wielkie kłótnie, źle słowa, niesprawiedliwe oskarżanie. Nie rozmawiałam z nią nawet pół roku. Ale jest moja matką, wiele jej wybaczę. Na swój sposób kocham ją i szanuję, bo dzieciństwo miałam dobre, mimo ojca alkoholika. Właśnie dzięki mamie. Czepia się dużo i wszystkich. Mój mąż też miał z nią ciężko. I teraz to tak wygląda że mąż mi głupio dogaduje że mimo tego co ona nam zrobiła ja dalej skacze wokół niej, potrafi ją obgadać, mówić złe rzeczy wracając do przeszłości. Ma pretensje do mnie że trzymam dalej z mamą, że pojadę z nią zakupy raz na tydzień, że zabiorę ją do urzędu itd. Nie rozumie że ja to chce robić. On twierdzi że pomagam bo się jej boję. A to jest nieprawda bo potrafię jej dogryź, przecistawić się, odmówić. Jego mama też święta nie jest, a kontakt z nią utrzymuje. I jakoś nie mam pretensji, teściową lubię, jest ok, mimo wielu wad. Dlatego teraz dzwonię do niej nie przy nim, bo on uważa moja matke za zło konieczne. Nie potrzebuje by podsluchiwał a potem się wysmiewał.

bo te dzieciory co wydzwaniają do matek które źle traktują ich drugie połowy to zwykłe nieodpępowione bachory i ja takich nie zrozumiem. tej powyżej nie rozumiem też. mężuś wazniejszy czy mamunia? chyba owinien mąż.

moze tesciowa zle o tobie mówi i nie chce zebys slyszala.. Mój tak ma ze swoja siostra ze nie rozmawia przy mnie.. Ale to dobrze bo jak ja slysze jak ona z nim rozmawia to sie we mnie gotuje.. Jakby byl małym chlpcem ktorego moze skarcic.. A co gorsze on ma do niej jakis dziwny respekt, ona dla niego wredna a on dla niej milusi i grzeczny.

To ja co nie dzwonię do matki przy mężu. Jak możesz pisać ze mąż powinienb być ważniejszy od matki. To są dwie różne relacje.

Hmm czyli jakby ktoś kazał ci wybrać matka lub mąż wybralabyś matkę?

Twój mąż ma rację, boisz się jej i jesteś uzależniona od niej. I jeszcze się przed nami tlumaczysz. Usprawiedliwiasz ją. X Autorko, Twoja teściowa pewnie równo po Tobie jedzie i dlatego mąż się ukrywa. To źle bo powinien powiedzieć że jesteś jego żoną, najważniejszą osobą w jego życiu i ona nie ma prawa Cię obrażać. Gdyby ostro powiedział ze ma tak nie robić to by przestała

Nie, nie boję się mojej matki, ale nie będę przy mężu z nią rozmawiać po to, by potem on miał do mnie pretensje ze jadę do rodziców by pomóc mamie w zakupach ciężkich. Mam ojca po udarze w domu więc pomoc im się należy. Poza tym nigdy nie stanę przed wyborem czy matka czy mąż. Dla mnie są to dwie różne osoby. Matka, rodzicielka, wychowała mnie, dała opiekę, dom, wykształcenie. Nie zawsze było dobrze. Ale jest matką która kocham i będę przy niej.

Nie będę ograniczać kontaktu tylko dlatego że mój mąż mamy mojej nie lubi. On nie musi do niej chodzić, jej oglądać i słuchać. Nie każe mu. Ale nie będę mu dawała satysfakcji z tego że potem ma co wykrzykiwac podczas kłótni. Nie raz właśnie miał pretensje do mnie ze powinnam swoją matkę w d**e kopnąć a ja dalej z nią gadam. I opiekuje się. Nie spojrzy na to że on swojej wiele darował i jakoś od niej się nie odwrócił.

gość wczoraj Na durne pytania nie ma mądrej odpowiedzi :)