Rozum czy serce? Czy wakacyjna milosc moze trwac?

Zacznę od tego ze mam 21 lat a on 26. Podczas tego lata byłam au pair we Francji i spędziłam tam 2 miesiące. Poznałam wieku ciekawych ludzi i pośród nich JEGO. Byłam oczywiście świadoma że to wakacyjna miłość, ale mimo tego bardzo się zaangażowałam i myślę że ze wzajemnością. Pożegnanie było straszne, nawet on miał łzy w oczach. Od miesiąca jestem w Polsce i raz jest lepiej a raz jest gorzej. Odkąd wróciłam staramy sie jak najczęściej rozmawiać na skypie i są to rozmowy po 3 godziny. Planujemy jego wizyte w Polsce, moj przyjazd do niego, nawet wspólną przyszłość. Cały czas opowiada jaka to jestem piękna itd. ale myślę że tacy są porostu francuzi. Około 2 tygodnie temu miałam kryzys i chciałam to skończyć, powiedziałam co mi leży na sercu ( chodziło o to że od czwartku do niedzieli nie mieliśmy praktycznie żadnego kontaktu). On powiedział że nie chce i obiecał poprawe, no i do wczoraj wszystko było ok. Ja dostane przez ten zwiazek świra..cały czas staram się go kontrolować, myślę o tym czy z kimś nie sypia, mogłabym oglądać jego profil na fb milion razy ! Wczoraj był piątek więc pewnie wyszedł gdzieś na impreze , rano napisałam mu wiadomość lecz on nie odpisał. Po powrocie z pracy czekałam na niego na fb. Pojawił się na fejsie koło 5 nad ranem i dodał do znajomych jakąś lalunie. Od tej pory dostaje świra, to sie juz chyba przeradza w jakąś chorobliwą zazdrość, nie wiem.. Po prostu nie chce być oszukiwana, boje się tego. Nie mam do niego zaufania ( tak jak on podobno do mnie- tez mowi ze jest zazdrosny, ale na pewno nie tak jak ja ;>) Co o tym wszystkim myslicie? Czy to ja szukam na siłe problemów? Nie odezwał się jeden dzien, to nie znaczy ze mu nie zalezy, albo że mnie zdradza. Ale ta dziewczyna ( nie była francuską! ).. już tworzą mi sie w głowie scenariusze że poznał ją na imprezie i została u niego na noc. Niech mi ktoś przemówi do rozsądku bo zaczynam mieć dosyć samej siebie.