Jestem w rozsypce, niczym w próżni uczuciowej

Kocham swojego chłopaka... a prynajmniej kochałam. Teraz nie wiem. Czuję się oziębła i obojętna w stosunku do niego. Jak jest ze mną to tulę go, zachęcam, robię prawie, że striptiz i nago siadam mu na kolanach, a on gra... nie reaguje. Też jestem graczem i to jednym z lepszych pvp, ale jak widzę chłopaka raz na miesiąc przez tydzień to mam nadzieję na jakieś czułości, wspólny film, rozmowy we dwoje, a on budzi taką chęć o 3-5 nad ranem jak skończy grać, a ja jestem półprzytomna. Jak wychodzimy na miasto itp. to za rękę mnie łapie, tuli, chce nosić na rękach i czasami krzyczy, że mnie kocha drocząc się, ale widzę, że oczy i usta mu się czule śmieją. Kocha mnie, widzę to i mu zależy, ale jak jesteśmh w domu sam na sam to wybiera komputer... no chyba, że idzie do lodówki coś sbie zjeść to zaczepia mnie czy nie chcę czegoś (sam czeka aż ja zgłodnieje to wtedy robi dla nas dwojga). Mój boże tyle sprzeczności w sobie i swoich uczuciach nigdy nie widziałam... znaczy w uczuciach jest stały, ale to jak by był robotem, ktory przełącza się między dwoma trybami. Kończę niedługo licencjat piel. i będziemy mogli razem zamieszkać, ale boję się że zniknie między nami namiętność... wiem ze jak jest ze mna to zatulilabym go na smierc, a jak wyjezdza zaczelam sie lapac na tym, ze nie placze z tesknoty, a oddycham z ulgą. Sama perspektywna zamieszkania razem napawa mnie niechęcią, a jednoczesnie chce miec z nim dzieci. Najlepiej tu i teraz. Nie chce slubu z nim bo boje sie ze przywiaze mnie do siebie formalnie i zniszczy psycicznie i uczuciowo, a jednoczesnie chce go zaciagnac przed oltarz i uczynic moim, we dwoje, romantycznie. Kompletna masakra, nie wiem co mam robic nie oczekuje ze ktos mi powie. Chcialabym tylko, zeby sytuacja wyjasniajaca moj stan rzeczy W KONCU SIE WYJASNILA eh, wyzalilam się :)