Moje problemy dnia codziennego

Nie wiem od czego zacząć. Nie mam w nikim oparcia.Całe moje życie to jakiś nieudany żart. Mam 15 lat, nie mam przyjaciółki której powierzyłabym swoje sekrety. Mój ojciec jest od 20 lat alkoholikiem. Miewa różne nastroje, raz jest dobrze a później przychodzi bije i wyzywa. Moja mama jest chora na SM. Zachorowała gdy miałam cztery lata, było dobrze jednak gdy urodziła moją siostre pogorszyło jej się. Oboje mają ciężki charakter dlatego codzień jest awantura w domu i codzień o to samo czyli o pieniądze ( tata nie chce pracować, wszystko opłaca babcia i mama z ręty ). Nienawidze jej za to że nic z tym nie robi. Jedyną ucieczką od domu stanowiła szkoła ,lecz teraz i od szkoły muszę uciekać. Jest tam taki chłopak który się ze mnie wyśmiewa razem z kolegami , nienawidze go ! ! Kiedyś w szkole czułam się dobrze a dziś tak nie jest. Zawsze byłam piądkową uczennicą jednak od jakiegoś czasu moje stopnie się pogorszyły. Coraz częściej mam wrażenie że ze mną jest coś złego czuje ogólne zmęczenie, nie potrafię się nad niczym skupić, nie potrafię przeczytać jednego rozdziału z historii i czuję dziwny ból głowy niewiem jak to opisać. Nigdy nikomu o tym nie mówiłam. Nie ufam nikomu, mam kilka koleżanek ale nie potrafie z nimi rozmawiać. Przepraszam musiałam to z siebie wyrzucić nie radze sobie z życiem nie mam obranego celu, boje się żyć, boje się każdego dnia w szkole i domu ;(

Dzieci rodziców alkoholików mają naprawdę ciężko nie mają beztroskiego dzieciństwa i muszą szybciej dojrzewać ale pomyśl sobie że kiedyś to się skończy pójdziesz do liceum tam młodziesz jest bardziej poważna później na studia a to krok do dorosłości i własnej rodziny w której nie będzie alkoholu. Życzę więc tobie dużo szczęścia i wytrwałości