Razem a jednak osobno...

Jestem z chłopakiem 6 lat, od prawie 2 lat to mój narzeczony, na 2017 rok ślub, zamówiona sala, orkiestra. Wszystko fajnie ok, kocham go, on kocha mnie... ale jego praca? porażka... pierd. delegacje i wyjazdy... miał wrócić na weekend, jednak się z pewnych względow nie udało... a ja czekam i czekam, a w takie dni jak ten potrzebuje go najbardziej, idą święta, wszędzie w sklepach roi się od par robiących wspólne, świąteczne zakupy. A ja? jak wdowa, rozwódka, singielka? nie wiem. Czekałam 5 dni na jego powrót, kiedy myślałam, że się doczekałam okazało się, że mam czekać do środy. Widzimy się w weekendy w tygodniu nie ma szans, pozostaje tylko telefon. A ja już nie daje rady... są tu jeszcze jakieś ciągle czekające i tęskniące osoby?

up....

Szczerze współczuje,w tej samej sytuacji jestem..ja próbuje zająć sobie czymś czas i nie tracę nadziei na lepszą pracę narzeczonego

Ciesz się póki możesz. Jak gdy poznałam swojego już teraz męża to też był w ciągłych delegacjach. Kochałam, tęskniłam i było ok. Idealne małżeństwo. Teraz gdy pracuje na miejscu od 4 lat to mam juz go serdecznie dosyć. Ciągłe kłótnie, pretensje - o wszystko. Jak i z mojej, tak i z jego strony. Myślę bardzo poważnie o rozwodzie.

ja póki co nadzieję na inną pracę straciłam, ponieważ ta jest dobrze płatna, a my mamy duże finansowe plany. Też próbuję się czymś zająć, tylko problem w tym, że mieszkanie lśni, przeprowadziłam się do innego miasta, rodzina daleko, nikogo nie znam, nie mam nawet z kim się spotkać, a sąsiadki jakieś nawiedzone, brak słów...

widzę, już nikt nie odpowie :] zatem spadam spac, bo co pozostaje mi innego??:] WESOŁYCH ŚWIĄT i Dobrej Nocy ;}

A może wieczorne biegi,sport,siłownia..

Oj jak ja bym chciała być w takim związku... Nie wiem czemu narzekasz, ja bym tak chciała bo mnie znowu meczy takie bycie ze sobą 24 h na dobę i jak mieszkałam z moim ex to po pewnym czasie miałam go serdecznie dość i brakowało mi chwil gdy byłam sama. Mi by taki właśnie zwiaazek odpowiadal.