Bolesne rozstanie

Rozstałam się z mężem po 8 latach związku ( 2 lata po ślubie). W zasadzie chyba nigdy nie byliśmy razem szczęśliwi, poza początkową fazą związku.. On nie potrafił mnie uszczęśliwić, ja nie potrafiłam jego, mimo to tkwiliśmy razem, a raczej obok siebie. Każde z nas od dawna żyło swoim życiem, swoimi sprawami, swoimi marzeniami. każde z nas miało inne priorytety, inne zainteresowania, inne oczekiwania wobec partnera, mimo to kochałam go. Ranił mnie często, wyzywał, nie szanował, nie interesował się, a ja i tak go kochałam i tkwiłam przy nim. Ja też nie byłam dobrą żoną, też miałam swoje za uszami. Od dawna chciałam odejść, ale nie potrafiłam. w końcu on podjął decyzje za mnie. Odszedł...Mieszkanie jest moje, dostałam je w spadku przed ślubem, więc to on musiał się wyprowadzić. Nie wiem dokąd poszedł. W środę mamy się spotkać, żeby porozmawiać o rozwodzie..Z jednej strony czuję ulgę, a z drugiej rozpacz. Nie wiem jak sobie sama poradzę, nie zarabiam wiele, a zycie w dużym mieście kosztuje sporo. Dobrze, że chociaż dzieci nie mamy, bo nie wyobrażam sobie być samotną matką..

Boję się nocy, bo w dzień jakoś się trzymam..ale noc pewnie bedzie nieprzespana, a poduszka mokra...

Musisz byc wyjątkowo tępa, skoro nie dostrzegłaś tego przez 6 lat i jeszcze pchalas sie w slub. Pytanie po co? Ponieważ za mało zarabiasz, byc byc sama, jak to przed chwila wspomniałas? To masz co chciałas.