Bardzo tęsknie za czasami dzieciństwa i lat nastoletnich

mimo że tego że mój ojciec był alkoholikiem a w szkole średniej nie byłam lubiana to strasznie, strasznie bym sie chciała cofnąć jeszcze raz do tych lat i móc je przeżyc, chodzi mi o te wszystkie chwile oprócz tych przykrych, po prostu brakuje mi tego że człowiek żył w poczuciu że ktoś inny ma nad nim pieczę, że miało się poczucie nieograniczoności czasu, że ma się zdrowy młody organizm, ogólnie wszystko cieszyło i miało się wiarę że to co najlepsze dopiero przed nami. Tymczasem mam 35 lat i nic mnie nie cieszy a nic najlepszego mnie nie spotkało w wieku dorosłym. Okazało się że to co najbardziej urokliwe to właśnie było kiedyś. Później to już nic fajnego. Może troche dziecko że fajne, choć czasem trudne, ale tak poza tym to nic. Jestem wszystkim rozczarowana. Kiedyś to nawet święta miały jakiś czar, teraz patrze na to wszystko jak przez szybe i przelatuje, nie ma to żadnego uroku. Nie podoba mi sie życie z mężem, nie podoba mi się że sie rodzina zmieniła, że jak zajeżdżam do rodziców to już nie jest tak jak było, dom jest zawalony nowymi ludźmi a mój dawny pokój musiałam odstąpić. Nic już nie jest takie jak kiedyś

i wiecie tu nie tylko jest sprawa taka że cały świat się zmienił ale moja głowa się zmieniła i perspektywa, bo nawet widzę po filmach, że filmy które kiedyś leciały w telewizji to sie miało na nie czas i oglądało beztrosko i z zaciekawieniem. Teraz ten sam film wydaje się po 20-30 latach niemalże już filmem w stylu retro :O. To jest nie do uwierzenia i nawet człowiek nie może sie wyluzować oglądając jak to było kiedyś, bo jest poczucie winy i nerwówa że czas ucieka że powinien sie człowiek czymś ważniejszym zajmować. Kiedyś zupełnie nie miałam czegoś takiego. Przygnębia mnie to. Na dodatek zaczynam sie martwić jak czytam że ktoś znany umarł lub ktoś z mojego otoczenia dalszego. Kiedyś bardziej na zimno do tego podchodziłam a teraz jak czytam o czyjejś śmierci to mam lęk że sie generacja wymienia i że niedługo będą już tylko same nowe twarze a te dawne odejdą do archiwum tylko i nikt nie będzie już miał nic wspólnego z dawnym światem którego pień mam w sobie jakby. Nie wiem czy ktoś mnie dokładnie zrozumiał :O

Znajdz sobie hobby, to pomoze. A twoje dziecinstwo nigdy nie powroci. Zakoduj sobie to

jestes? jak tak to o tym pogadamy :)

Czy będąc dzieckiem czułaś sie taka bardzo szczęśliwa? Nie, na pewno nie. Po prostu czas zaciera przykre wspomnienia i pamięta się tylko to, co jest najlepsze. Zamknęłaś się w sobie, tracisz życie na wspomnienia o czasie, który nie wróci. Jesteś jeszcze młoda, masz przed sobą wiele lat, które mogą być równie udane jak dzieciństwo, choć wiadomo, że będą inne. To jak wykorzystasz czas, który ci pozostał, zależny tylko od ciebie.

dokładnie, utknęłaś w wyidealizowanych wspomnieniach o przeszłości nie żyjesz tu i teraz ale wegetujesz fantazjując o tym co minęło to co piszesz brzmi bardzo depresyjnie, chyba masz depresję, bo to co czujesz i jak postrzegasz świat nie do końca jest normalne i obiektywne

12.20 ciekawe ...Jeszcze coś ad vocem powyższych .Dawne czasy może były bardziej pozytywne w sensie oczekiwań -ludzie mieli masę nadziei i złudzeń . Dziś to sie wypaliło gdzieś .

Masz objawy depresji, załatw sobie psychologa, szkoda Twojego życia.