8 miesięczne niemowlę. Nabawię się nerwicy.

Aż nie wierzę w to, że się poryczałam. Moja córka jutro kończy 8 msc. Nie siedzi, nie pełza, nie raczkuje, mało gaworzy - tylko "baba". Każdy uspakaja, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, ale ja już nie wyrabiam. Co zrobić kiedy sadzam ją, a ona przewala się po 1 sekundzie, nawet podparta nie potrafi utrzymać długo równowagi. Jak leży na brzuszku to tylko rączki i nóżki bierze do góry i macha nimi. Nie potrafi wyprostować dobrze rączek w tej pozycji, do tego jak tylko próbuję położyć jej nóżki na kolanach od razu prostuje. Miałam poród z komplikacjami stąd moje obawy. Ostatnio oglądałam uwagę lub interwencje, nie pamiętam dokładnie. Wypowiadała się kobieta, która potrzebowała pomocy. Miała bardzo chore dziecko, mówiła, że z dzieckiem było wszystko ok, rozwijało się normalnie aż do etapu, w którym powinno siadać, a tego nie robiło. Zalałam się łzami i wyszłam z pokoju, żeby nikt nic nie zauważył. Oglądałam filmiki o rozwoju 8 miesięczniaka i znowu się poryczałam. Boję się na maksa, że coś jest nie tak... Dużo wyczytałam i w tym wieku podobno kończy się to rehabilitacjami. Nasza pediatra jest niekompetentna i boję się, że nie zareaguje. Natomiast muszę iść do niej jutro, nie ma innej opcji. Oszaleje.

Idz do innego pediatry, prywatnie, znajdz najlepszego w okolicy. Jeżeli się obawiasz koniecznie do neurologa. Łaź po lekarzach tak długo aż wszyscy uspokoją Cię że jest ok, lub coś znajdą... Trzymaj sie. tylko idz od innego pediatry!

Dlaczego nie możesz zmienić lekarza?

Moja córka chodziła w wieku 8 miesięcy, naprawdę, teraz ma 17. Baliśmy się z męzem że zrobi sobie krzydę, że to za szybko. Idz do specjalisty, to nic nie musi oznaczac, może tak po porstu ma, że zaraz wstanie na nózki. Ale jeżeli coś jest to niech to znajdą wcześniej niż później. Głowa go góry, idz do dobrego pediatrdy, poproś o skierowanie do neurologa.

Na tą chwilę nie stać mnie na prywatną wizytę. Jednak jeśli jutro doktor nie zareaguje odpowiednio to stanę na rzęsach, a pójdę prywatnie.

To ja może Cię uspokoję :) Córka mojej kolezanki też przez bardzo długi czas nie trzymała równowagi, w wieku może 10-11 miesięcy dopiero siedziała normalnie. I od momentu, w którym załapała równowagę, wystrzeliła ze wszystkim. :) Raz-dwa zaczęła chodzić, bardzooo szybko zaczęła mówić i to wyraźnie, zdaniami po 2-3 wyrazy. Mimo to, skonsultuj się z innym lekarzem,a jesli masz możliwość to nawet wybierz się prywatnie do ortopedy, niech sprawdzi kręgosłup, czy nie jest krzywy.

Mieszkam w małym mieście i są tylko dwie przychodnie. Druga jest za daleko, na drugim końcu miasta. Ale jeśli będę musiała to zmienię tego lekarza. Poza tym akurat ta doktor daje skierowania na życzenia gdzie tylko zapragnę, więc pewnie jeśli poproszę o skierowanie do neurologa to dostanę.

no przeciez od tego sa rehabilitacje, moja córka chodziła bo była ze wszystkim o 3 msc do tyłu teraz ma 11 msc i w 3 dni nauczyła sie siadac, raczkowac a teraz juz staje przy meblach, idz do lekarza wez skierowanie bo moze miec słabe napiecie miesniowe które trzeba leczyc

Pójdę na pewno. Dziękuję za rady.

A jeszcze jedno. Czy pediatra może zlecić rehabilitację czy neurolog?

moja córe pediatra skierował na rehabilitacje a z rehabilitacji juz do neurologa i psychologa ja mieszkam w krakowie i w jednym osrodku jest wszystko, sa super i cwiczenia ci pokazuja i robisz w domu

Jeśli masz u siebie prywatnego rehabilitanta w mieście to idź do niego z dzieckiem i Ci wszystko powie, lepiej niż neurolog. Nasz nie siedział, później nie chciał chodzić, a teraz nie możemy go dogonić. Też się marwtiliśmy a rehabilitant powiedział, że nasz tak ma i jest zdrowy. Mąż mówi, że zbierał siły na to bieganie i szaleństwo. :-)

Moja córka jak miała 8,5 miesiąca tylko siedziala. Nie siadała sama, nie pełzała, nie raczkowała, nie leżała na brzuchu - bo nie lubiła. Dzisiaj ma 13 miesięcy, od dwóch miesięcy raczkuje, siada, wstaje i od niedawna zaczęła chodzić. Ale też mi nie dawało to spokoju, wiec byłyśmy w poradni rehabilitacyjnej. Najpierw fizjoterapeuta, psycholog, u neurologa tez byliśmy. Zadecydowano, że potrzebna jest terapia. Kiedy w końcu odbyły sie pierwsze zajęcia, okazało się, że są juz niepotrzebne. Córka sama nadgoniła zaległości. Ale bardzo ważną rzecz usłyszałam od jednej z matek chodzących z dzieckiem na rehabilitację : proszę zaufać swojej intuicji, jest pani mamą i wie pani najlepiej. Więc jeśli uważasz, że coś dzieje, nie czekaj, sprawdź to.