oswoić autyzm

Jestem mama 18 miesięcznego chlopca u ktorego stwierdzono spektrum autyzmu. Syn niestety nie mowi i jest skrajnie niesmialy. Nie reaguje na polecenia i nie pokazuje palcem. Chciałabym aby wypowiedzialy sie tu mamy innych autystow i powiedziały jak radza sobie na codzien z ich dziecmi?. Jaka podjely terapię i jakie ona przynosi efekty?. Czy ciezko wam zrozumiec ta chorobe? Kiedy sie dowiedziałyscie? Jak zalatwic orzeczenie o niepelnosprawnosci? Czy znacie jakies przyczyny chorob dzieci ( metabolizm, genetyka)? Chcialabym uzyskac troche wsparcia bo ja dopiero wdrazam sie w zycie z autystycznym dzieckiem i jest mi ciezko.

Hmmm,troche wczesnie postawiono te diagnoze,moj syn nie mowil do 3 rz,slabo reagowal na polecenia. To tylko kilka objawow a ostateczna diagnoza autyzmu jest trudna,plynna i w lekkich przypadkach nie da sie jej postawic w wieku 18m-cy.... Synowi kolezanki tez pewna psycholog wmowila autyzm,po czym diagnoze odwolano!

W wieku 18 m-cy to chyba troche na wyrost ta diagnoza autyzmu... Ja mam pięciolatke z zaburzeniami ze spektrum autyzmu więc diagnozy autyzmu jako takiej nie mamy ale o terapii mogę powiedzieć. Córka przestała mówić i reagować jak miała około półtora roku i nie mówiła nic praktycznie do trzeciego roku życia, nie wykonywała (nie rozumiała)poleceń, reakcji na imię nie było żadnej. Tydzień temu skończyła 5 lat... Mówi, choć z niejaką trudnością, dosyć niewyraźnie, rozumie większość poleceń, pięknie rysuje...Mamy 1,5 h tygodniowo terapii logopedycznej, godzinę behawioralnej i godzinę TUS. Myślimy jeszcze o terapii SI, żeby wyeliminować stereotypie ruchowe (kiwanie się) bo czasami jeszcze wracają.

Jeżeli wdrażacie terapię behawioralną to nie SI!!! To się wyklucza. Terapią, która daje miarodajne efekty jest behawioralna, ale stosowana w całości, a nie jej "elementy", bo wtedy nic z tego nie będzie. Terapia SI nie wyeliminuje "kiwania się", wręcz przeciwnie, może je tylko nasilić. Oprócz tego terapia logopedyczna jest bardzo dobrym wyborem.

Moze na wyrost ale to diagnoza lekarza a nie moja. Syn wykazuje wiele zachowan swiadczacych o autyzmie. Czytalam wielokrotnie o dzieciach autystycznych i wiem ze jednak wczesna diagnoza jest mozliwa jesli dziecko nie reaguje na wiele bodzcow i jest mocno zamkniete w sobie. Wlasnie terapie bedziemy dopiero zaczynac. I wspomagac wczesny rozwoj.dzieki za te opisy i pomoc. Prosze jednocześnie o wiecej wpisow mam autystow

A co z dwuletnim żywym wesołym dzieckiem nie pokazujacym palcem,ale otwartym,radosnym,nie mowiacym?czy to też autysta?

Mój 5-letni syn ma autyzm wczesnodziecięcy. Nie mówi ani słowa, ma stereotypie (trzaskanie drzwiami, układanie lub darcie kartek itp.). Chodzi do przedszkola od kiedy skonczył 2 lata (panie przedszkolanki okazały się bardzo pomocne-ich obserwacje przydały się do diagnozy). Pierwsze objawy pojawiły się gdy smyk miał około 1,5 roku. Przestał mówić ( a miał opanowane proste słówka takie jak mama, baba-na bacię). Nie potrafił załatwić sie na nocnik. Odpieluchowałam go dopiero pół roku temu. Potem nastąpiła fala innych objawów. Obecnie ma zajęcia SI, z logopedą, ogólnorozwojowe, z psychologiem. Dostał orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Pieniądze jakie dostaje przedszkole na mojego smyka nie idą w błoto. Zorganizowano mu zajęcia z psychologiem i logopedą, kupiono zabawki pomocne przy problemach z motoryką małą, kilka dni temu zatrudniono nauczyciela wspomagającego. Jeśli chodzi o orzeczenie o niepełnosprawności - zbierz i skopiuj całą dokumentację medyczną-będzie ci to potrzebne.Ja dostałam bez problemu. Z racji tego że smyk jest totalnie niesamodzielny-jestem na świadczeniu pielęgnacyjnym. Z tym że w czasie diagnozowania wykryto u niego także niedoczynność tarczycy, powiększony trzeci migdał (było trzeba go wyciąć) i wysiękowe zapalenie ucha przez co miał niedosłuch (miał przez rok dreny).

Dodam że autysta to nie zawsze osoba totalnie "wyalienowana" i wycofana z życia. Ludziom wydaje się że autyści są apatyczni, spokojni, cisi. Mój mały to żywe srebro, wszędzie go pełno. Raczej ignoruje dzieci, ale garnie się do dorosłych. Uwielbia się przytulać i całować. Zawsze musi obcmokać ludzi których zna i lubi (także terapeutów). Tryska energią, bardzo dużo się śmieje. To taki wesoły dzieciak w swoim świecie. Owszem-bywają napady szału, histerii, nie przyjmuje odmowy . Potrafi zrobic takie piekło że życ mi się odechciewa. Nie zmienia to jednak faktu że jest szalenie towarzyski. Nie lubi być sam. Nie uczestniczy tak do konca w codziennym życiu-jest jakby obok - ale chce być blisko ludzi. To taka przylepa że aż mnie to niekiedy męczy. W domu chodzi za mną krok w krok - nawet do toalety...Jak był młodszy nie potrzebował mnie tak jak teraz. Kiedyś lubił siedzieć sam w swoim pokoju, nie przepadał za czułościami.

bardzo dziekuje za ostatnia wypowiedz. Troche jakbym czytała o moim synu. On tez przestał mówić. i tez jest przylepa. ale nauka sprawia mu duza trudnosc. nie lubi nowosci. wychodzi ze mna na spacery ale adaptacja w nowym srodowisku to dlaniego ogromna trudnosc. dziekuje tez za kilka slow o dokumentach do orzeczenia. wlasnie to bede musiala zalatwiac teraz ale potrzebuje zaswiadczenia od psychiatry.

Co ma terapia behawioralna do SI??? Jak piernik do wiatraka, jedno nie wyklucza drugiego!

Pracuję w szkole specjalnej. Moim zdaniem najlepsza dla tych dzieci jest terapia behawioralna jako wiodąca. Oczywiście każda inna jest również przydatna, ale jako wspomagająca. Apeluję jednak do ciebie autorko, nie pozwól sobie wmówić, że magiczne diety, kontakt z delfinami i tego typu rzeczy przywrócą dziecku zdrowie. Wiem, że brzmi to absurdalnie, ale naprawdę matkom, które dla swoich dzieci zrobią wszystko, można sporo wmówić, oczywiście ciągnąc ogromne pieniądze. Jeśli chodzi o orzeczenie to idź do powiatowej poradni, oni pokierują cie co załatwiać dalej. Nalegaj mocno na wczesne wspomaganie, a gdy pojdzie do przedszkola natarczywie proś o nauczyciela wspomagającego. Na to są pieniądze, tylko gminy głośno o tym nie mówią, bo chcą zaoszczędzić.

Dokładnie, zgadzam się z przedmowca. Behawioralka. Ja dopiero się uczę, bo to naprawdę trzeba wiele pracy i samozaparcia, ale już mam efekty. Moje dziecko ma zdiagnozowany ZA. W piątek idę robić mu diagnozę funkcjonalna testem pep r, był tam niby badany, przy programie wwr i teraz będą w przedszkolu z powodu ks, ale chce mieć jasność. Z terapii: MAMA, logopeda, SI, wwr i przedszkole ( właśnie odebrałam orzeczenie o KS więc trochę zajęć mu dojdzie), czasem sadzam go na konika, ale hipoterapia to nie jest. Przedewszystkim - ogromna przewaga jest wczesna diagnoza. Wiadomo, że dziecko się zmienia, dojdą nowe problemy ( w sensie będzie coraz bardziej różnice widać), ale im szybszą terapia tym lepsze efekty. W sumie...Rok temu od neurologa dostaliśmy diagnozę autyzmu dzieciecego ( fakt, że naciagana by uzyskać wwr), ale jednak dzieciak był bardzo do tyłu - we wszystkich sferach. W grudniu dostaliśmy na piśmie od psychiatry ZA. Fakt, że już rok temu mówili, że jest w normie intelektualnej i może iść w kierunku ZA. Ze swej strony proponuje nawiązać kontakt z fundacją. Znajdziesz wsparcie, pomoc rodzicow i być może zajęcia dla dziecka. My należymy do lokolnej - co dwa tygodnie spotykamy się na zajęciach (3 h - w tym psycholog, hipoteria, SI) a raz w miesiącu dzieciaki mają swobodną zabawę w bawilandii ( gdzie nie muszę wstydzic się, bo costam zrobil).

Synek ma 3 lata. Od 6 m-ca próbowałam diagnozowac .

Im wcześniejsza diagnoza, tym szybsza pomoc dziecku. Nie bójcie się zgłaszać do poradni, orzeczenia są wydawane tylko na okres przedszkolny. Lepiej na wyrost mieć stwierdzonych autyzm i wyprowadzić dziecko w trakcie terapii (sporo tego może być w ciągu miesiąca, niż czekać i obudzić się po latach z ręką w nocniku. Co do metod: podstawa to terapia behawioralna i AAC! Pozostałe też istotne!

No w przypadku terapii behawioralnej na pewno się zgodzę ale czy SI nie może być... Czy ja wiem.. akurat terapia sensualna jest potrzebna każdemu dzieciaczkowi a już w przypadku autyzmu szczególnie. To tak naprawdę terapia przez zabawę więc nie zaszkodzi na pewno. No na samym początku na pewno behawioralna ale i terapia pedagogiczna potem się przyda czyli standardowo zajęcia korekcyjno - kompensacyjne. Jeśli jest Pani z okolic Łodzi to mogę Centrum Terapii polecić - http://neurostyk.pl/ albo popytać w placówkach oświatowych o specjalistów.

A na pewno jest to autyzm? Wiesz, że u wielu osób stwierdza się takie coś, a jest inaczej. Warto wybrać się na diagnozę do Kliniki PsychoMedic : http://psychomedic.pl/diagnoza-autyzmu-zespolu-aspergera/ , gdzie na pewno pomogą w tej sprawie. W naszych czasach jest wszystko do zdiagnozowania i wyleczenia.