Czy to prawda, że introwertycy NIE cierpią z powodu samotności?

Nie moge tego rozgryźć a strasznie mnie to ciekawi... wiem, że introwertycy w przeciwieństwie do ekstrawertyków wolą spokój, brak imprez, rodzinnych spotkań itd. ale czy ... wolą BRAK towarzystwa? czyt. obce im cierpienie z powodu samotności ? Tak wiele w internecie pisze sie o tym, że "samotność to najgorsza rzecz", ale czy to nie jest przesada i egocentryzm tak myśleć? przecież ludzie są różni.

Introwertyk nie musi być samotny, po prostu nie są to osoby bardzo rozrywkowe którym potrzebny jest ciągły kontakt z innymy.

może i tak. ja uwielbiam być sam. dobrze się ze sobą czuję gdy cisza , spokój , tylko ja. nawet w Wigilię byłem sam i byłem szczęśliwy.

tak,zdawałoby sie że jestem nieszczęśliwa,po rozwodzie,dobiegam czterdziestki,nastoletnie dziecko. Tymczasem ja kocham tę swoją samotnosć ! Jestem od ośmiu lat rozwiedziona,miałam możliwosć być z kimś na poważnie,nie chciałam.

Jestem introwertykiem. Lubię samotność, od czasu do czasu spotkać się z kumplem, pochodzić po lesie. A tak to lubię sobie urządzić klimacik jakimś dobrym filmem, serialem, książką, muzyką. W dodatku dobre jedzonko. Nie cierpię tak z powodu samotności. Nie potrzebuje tak towarzystwa.

Ale chodzi o samotność w sensie - że się nie jest z nikim sparowanym czy - że nie ma się bujnego życia towarzyskiego czy - że nie ma się żadnej bliskiej osoby?

NIE ODCZUWAM POTRZEBY POSIADANIA KOGOŚ BLISKIEGO. nawet chorującej mamie odstawiłam leki.....skróciłam cierpienie sobie najbardziej.

Jestem introwertekiem, chialbym miec ukochana kibiete i grono z 4 znajomych z ktorymi spotkam sie raz na 2 tygodnie. (raz z tymi, raz z innymi dwoma itp) to mi wystarczy ale tego chce (w przeciwienstwie do ekstrawertykow ktorzy najchetniej codzienie spotykaliby sie ze znajomymi) nie chce gnic w domu sam cale zycie

czasami odczuwam jakiś brak ale nie jest to jakieś megacierpienie, od którego się umiera ogólnie daję radę, ok 6 lat w samotności ale to mój indywidualny przypadek czy inni mają tak samo? nie wiem, w końcu żyję sam i nie znam żadnych intrwertyków

Ja żyję sam (nie mam dosłownie ani jednego znajomego czy znajomej), nie cierpię przez samotność. Usamodzielnienie się, praca, pieniadze , tego pragnę najbardziej.

Jestem introwertyczką. Kocham samotność choć od czasu do czasu spotykam się z ludźmi. Towarzystwo innych nawet najbardziej miłych bardzo mnie męczy. Potrzebuję dużo czasu aby takie spotkania odreagować i wrócic do równowagi czyli wewnętrznej ciszy w samotności. Nie mam potrzeby otaczania się gronem znajomych, wszelkie spotkania rodzinne są dla mnie przykrym obowiązkiem. Lubię czytać, słuchac muzyki, samotne włóczenie się po okolicy [ tylko z psem] bieganie. Nie tęsknie za ludźmi i dobrze mi ze sobą samą. Mam męża i dzieci więc introwertyk to niekoniecznie osoba samotna.