Zbyt idealnie

Witam! Sprawa przeze mnie poruszona może wydawać się Wam idiotyczna i pewnie będziecie zdania, że robię z igły widły, ale to nie daje mi spokoju. Otóż jestem od wakacji z chłopakiem. Oboje uczęszczamy do liceum (ja klasa maturalna, chłopak o rok młodszy). Wiem, że jestem gówniarą, mam niewielkie pojęcie na temat życia i muszę się jeszcze wiele nauczyć, ale naprawdę się zakochałam. I wiem, że mój partner odwzajemnia to uczucie. Nigdy nie spodziewałam się, że to nastąpi, zawsze starałam się trzymać dystans do płci przeciwnej jednak teraz wpadłam po uszy. Czuję się przy nim lepszym człowiekiem. Czasami nie mogę uwierzyć w to szczęście, mam wrażenie, że na nie nie zasłużyłam i to wszystko zaraz się skończy. Właśnie. Tego się najbardziej boję, że moje przypuszczenia się spełnią i rozstaniemy się. Boję się, że to wszystko jest zbyt piękne, by mogło być prawdziwe. Wiem, że dramatyzuję, pewnie po rozstaniu przepłakałabym wiele dni i nocy, lecz po jakimś czasie prawdopodobnie doszłabym do siebie. Jednak mimo mojego wieku jestem w stanie stwierdzić, że mój chłopak byłby naprawdę wartościowym kompanem do przejścia razem przez życie, pokonywania przeciwności i czerpania radości z pięknych chwil. Tylko czy to naprawdę może się udać? Z góry dziękuję za wszystkie wypowiedzi.

oczywiscie,ze sie moze udać :) po co na zapas sie martwić? sąludzie szcżęsliwi którym sie udaje,może właśnie Wam sie uda? to zależy tylko od was :)

moze kiedys sie rozejdziecie,ale liczy sie tu i teraz a teraz jestescie razem. Zasłuzyłaś na szczęście i miłość,ciesz sie tym

Dzięki za odpowiedzi, macie racje- co ma być to będzie.

I nadeszło rozczarowanie...

Olał cie dzis