Właśnie sypie mi się życie, a ja czuję wewnętrzny spokój. Co mi jest?

W ciągu miesiąca moje życie poprzewracało się do góry nogami... a ja zamiast rozpaczać, przeklinać świat. Czuję wewnętrzny spokój, takie przytłaczające: "wszystko będzie dobrze". A przecież wiem, że nie będzie, moje życie legło w gruzach. A uwierzcie mi jestem osobą bardzo wrażliwą i przez byle jaki problem wpadałam w dół, albo ryczałam dniami i nocami. Wiecie może dlaczego teraz czuje ten głupi spokój? Przecież to irracjonalne :O

Hmm...?

ja też już czuje spokój podobno krótko przed samobójstwem ma się właśnie taki stan

Takie automatyczne wyparcie tematu. Też tak mam. Kiedy są totalne kłopoty jestem zupełnie spokojny.

opowiedz co się stało, wtedy może odpowiedź znajdzie się sama;) Miałam podobnie. Może to wcale nie jest tak, że życie Ci legnie w gruzach, może podświadomie to jest początek czegoś nowego, lepszego, może Twoje życie dotychczas nie było tym czego tak naprawdę pragniesz.

Ja też tak chcę dość już mam tego płakania i ciągłego poczucia nieszczęścia dość zmarnowanych dni i skupiania się na swoich biednych emocjach :(

Umysłem czuję się załamana, ale jak czuję sercem to jest spokój, błogość. Żadnych złych przeczuć. Aż irytujące. Moje życie jest tragedią, a tu takie jazdy... Czy to może być wyparcie problemu? Czy naprawdę to jest początek czegoś lepszego? Chociaż nie wierzę w teorie że przez cierpienie osiągnie się szczęście. W życiu tak nie miałam, a wiele razy było trudno....

u mnie też dziwny spokój :D

Już Ci tłumaczę, otóż ludzie czują spięcie wówczas, gdy są w konflikcie z sytuacją, ale jak mają już totalnie przesrane i jest to nieodwracalne to akceptują rzeczywistość, nie szarpią się z nią i przychodzi spokój. To jest jeden z elementów niektórych medytacji. Poddanie się.

Intuicja. Zmienia się wszystko na lepsze.

Hmm, czyli wszystko będzie dobrze? I nie muszę się martwić? Boję się jednak, że to jakieś psychologiczne wyparcie i będzie jednak gorzej... Ale jedno wam napiszę: Ta planeta to piekło! Doświadcza się tego czego się nie chce... ;(

Nie będzie gorzej, będzie tak jak ma być. Problem ludzi jest taki, że dajmy na to mają egzamin i idąc na niego potrafią powtarzać w głowie 100 razy na chooy mi ten j*bany k*rewski egzamin, po ch*j tam idę, nienawidzę, nienawidzę nienawidzę, ciało wydziela hormony stresu i co to zmienia? I tak tam idą? Hormony stresu zmieniają strukturę mózgu, neurodegenerują niektóre jego obszary i tak powstaje depresja. Potem lekarze zapisują SSRI, które odbudowuje zniszczone struktury mózgu, tak jakby człowiek sam nie mógł tego zrobić.

To ma sens co piszecie. Cóż czyli mam prze**ane i nie ma co płakać, bo to nic nie zmieni...

... chociaż to dziwne, bo wiele razy było źle i byłam totalnie załamana... a teraz nic. Nigdy tak nie miałam.

ja myślę,że to dlatego,że czujesz,że już nie masz nic do stracenia dopóki obawiamy sie o straty,o to,że coś co mamy może przepaść czuje sie napięcie,ale jak już sie wszystko straci to już nie ma tego napięcia bo już przecież wszystko stracone więc nie ma już czego sie obawiać,teraz możemy już tylko zyskać

Na ch*j to rozkminiasz zamiast iść stąd wp**du i tworzyć sobie w mózgu nowe synapsy, w których zakodowane będzie poczucie radości, szczęścia i z******tości, dopóki jeszcze masz czas i twój mózg nie będzie już miał takiej mocy jak teraz? Jak sobie pościelisz tak się wyśpisz. Musisz myśleć o tym?

a drugie no to faktycznie moze tak naprawde spotka Cie wlasnie teraz coś dobrego i gdzieś wewnątrz to przeczuwasz :) można doświadczać tego co sie chce,to zależy od nastawienia jak wierzysz,ze cie spotkają same złe rzeczy to sama sobie w tym pomagasz

Zamiast faszerować się lekami to wpatrujcie się w to zdjęcie przez pięć sekund, ono zregeneruje wam receptory dopaminowe, serotonionowe i oksytocyny w ośrodkowym układzie nerwowym i wszelkie uszkodzone struktury: http://zapodaj.net/dd38c3925dc2f.jpg.html

kochana morda :)