Jak ośmielić nieśmiałka?.

Mam w klasie takiego kolegę, za którym szaleje. Zakochałam sie. Tymczasem on wyraźnie, ale subtelnie i bez kontaktów fizycznych pokazuje, ze podobam sie mu. Kiedy rozmawiamy, stara sie nie patrzeć mi w oczy, po prostu onieśmiela go to, jednocześnie jest świetnym słuchaczem, nie wchodzi mi w zdanie i zapamiętuje szczegóły, nachyla sie w moim kierunku. Rozmawiamy rzadko, ale jesli juz sie odważy, to potrafimy godzinami(dopóki nauczyciel nie zwróci nam uwagi ;) . Do tego dochodzi wręcz nałogowe patrzenie na mnie, potrafi zerknąć na mnie kilkanaście razy w ciagu jednej godziny. Kiedy to odwzajemniam, speszony ucieka wzrokiem. Jednocześnie wysyła sprzeczne sygnały - nie prosi o nr tel, nie piszemy na fb(raz tylko przez pomyłkę wysłałam wiadomość do niego, a numer zdobyłam od osób trzecich), jedyna inicjatywa z jego strony było niewinne zaproszenie mnie na fb. Chyba woli spędzać czas z kolegami niż ze mną, ale jednocześnie "nie zaniedbuje" mnie - próbuje utrzymywać mnie "na swoim wzroku", ale ucieka kiedy to odwzajemnie. Ostatnio miałam okazje zeby go ukradkiem podpatrywać - on i reszta pisał sprawdzian, a ja ublagalam nauczyciela bo byłam nieprzygotowana, jedno takie spojrzenie na mnie trwało ok 2 minut. Lubi sobie trochę ze mnie pożartować, ale nie w świński ani nie chamski sposób. Kocham go i czuje, ze on ma tak samo - wstydzimy sie siebie, boimy wyśmiania przez drugiego. Pytanie brzmi - co zrobic, zeby w końcu dać drugiemu szanse na normalny związek? Absolutnie nie mam zamiaru tego zaprzepasczac.