Co ze mną jest nie tak?

Może wydawać się to dziwne ale nie lubię ludzi. Wręcz nimi gardze. W rozmowie z kimś zachowuje się chamsko, wrednie i czasami nawet agresywnie. Bardzo mnie też denerwuje jak ktoś się ze mnie śmieje i wytyka mi ze mam dysleksje i że jestem głupia, nic nie umiem zrobić "ta gorsza" . Mam ochotę takiej osobie wygranac, ale się powstrzymuje. Nie lubię nawet rozmawiać z rodzicami. Jak gdziekolwiek ide, czuje że cały czas się na mnie ludzi krzywo patrzą. Boję się iść sama do sklepu. Nie wiem czemu. Boję się ludzi i najchętniej siedziałam w domu i nie wychodziła. Mialam trudne dzieciństwo, dużo przeżyłam nie miłych wspomnień mam pełno, byłam zawsze wysmiewana przez innych już nawet w podstawowce. Czym wyżej tym gorzej mam. Smutno mi jest nie wiem co robić. Kiedyś lubiłam wychodzić ze znajomymi, a teraz unikam ludzi jak się da i kiedy się da. Nie czuję potrzeby rozmawiania z innymi. Miewam też niekiedy takie coś, nie wiem jak to nazwać, podam przykład : rozmawiam z mamą o czymś i nagle mam przeblysk, że już kiedyś się to samo zdazylo tylko kiedyś. Dawno temu. Miewam to często.