Nie lubię tzw.prawdziwych kobiet

Tzw. prawdziwe kobiety. Nie mają słabości, lęków, wątpliwości. Nie. One wiedzą, że muszą przed 20. wyjść za mąż, dać się rozdziewiczyć i urodzić pierwsze dziecko przed 30., a potem aż do granic biologii rodzić dzieci jedno po drugim, spełniając zaszczytne obowiązki oddanej, pokornej żony i matki. To, co u każdego cywilizowanego człowieka wywołuje strach, przerażenie, obrzydzenie i odrazę, u prawdziwej kobiety wywołuje jęk rozkoszy i ekstazę. Uwielbia pławić się w swoich wydzielinach-krwi, tłuszczu i śluzie. Przy każdym comiesięcznym krwawieniu pieje z radości, pomimo iż leje jej się jak z kranu i odczuwa ból jakby jej od środka nożami brzuch rozcinano. Na widok obrzydliwego, podłużnego organu jęczy z rozkoszy i marzy o tym, aby zaklejono ją białym, kleistym płynem. Nie posiada się z radości, gdy pożerający ją od środka pasożyt rośnie w siłę, a ona musi rzygać, nie ma od tego ucieczki dzień i noc. Dostaje orgazmu przy porodzie, uważa, że dzięki temu upodleniu spełnia swój zaszczytny obowiązek.