mam 40 lat smigam na rolkach i

Ja po 40 nie porywałabym się na dziecko , -nie, że niby za stara , ale z czystego lenistwa :) . Fajnie już mieć to za sobą , pobyć samemu i zająć się nareszcie tym co chcę.Po prostu jeszcze normalnie pożyć póki się da :)

Autorko i tak trzymaj

Ja też nie uważam, ze 40 lat to starość, choć sama jestem późnym dzieckiem (jedynaczka, mama mnie urodziła w wieku 40 lat) i powiem tyle - nigdy się ich nie wstydziłam, ale zwłaszcza w dziecinstwie miałam myśli, że mogę ich szybko stracić i to mnie trochę przerażało, ale bałam się o tym powiedzieć swoim rodzicom. Gdy słyszałam od koleżanek, jak ich babcie (niewiele starsze od moich rodziców) są rzeczywiscie takimi "babciami" i mają różnme problemy zdrowotne, albo umierają przed 70 to robiło mi się dziwnie. Teraz gdy moi mają po 60 lat i widzę, że niestety nie są już całkiem zdrowi, mają kłopotów ze zdrowiem coraz więcej to jest ciężko... Fajnie, ze wy wszystkie jesteście takie zdrowe i dziarskie do 80, też znam troche takich ludzi, ale większość nistety przesiaduje w kolejkach(ogrtomnych przecież!) do lekarza, reumatyzm, ciśnienie za wysokie, zawały, nie mówiąc już o nowotworach, ale to mniej od wieku zależy... to są ludzie już od 50+, w takim wieku jest tak, ze jednego dnia można wydawać sie zdrowym a drugiego być już po tamtej stronie(zwłaszcza mężczyźni). Ale zaraz mnie wyzwiecie pewnie od stereotypowych polek, która każe wam się do trumny kłaść... a jasne, ze nie, żyjcie i do 100 w dobrym zdrowiu, tego wam życzę!!! żeby dzieci miały was jak najdłużej,m ja codziennie się o to modlę, zeby rodzice mnie tutaj samej zbyt szybko nie zostawili.

13:21 masz rację moja ciocia zawsze szczupla wysportowane w przeciągu 2 lat wrak człowieka ma 55 lat i to nie ta babka co jeszcze kilka lat temu -na szczęście dzieci dorosłe wczoraj do komuni szła najstarsza wnuczka.Dlatego ja uważam że jeśli ktoś pragnie dziecka w tym wieku to ok ale nie ma co się przechwalac ze śmiga i tp.....autorce życzę aby śmigaka jak najdluzej

Moja koleżanka z podstawówki miała starszych rodziców. Jej ojciec był w wieku mojego dziadka a matka niewiele młodsza od mojej babci. Oboje mieli problemy zdrowotne i byli potwornie staroświeccy. Dziewczyna miała z nimi niełatwe dzieciństwo. Oboje zmarli w krótkim odstępie czasu zanim zaczęła liceum. Dobrze ze chociaż jakieś ciotki ją przygarnęły. Smutna historia :(

cialo ma jeszcze calkiem ladne, cwicze, jestem szczupla ach i powiem wam ze po pracy chodze w spodniach rurkach i conversach  xxx haha mnie prawie opisalas.Tez chodze w rurkach i conversach. Mam 44 i tez nie mieszkam w Polsce. Dzieci co prawda nie mam.

13.21 fajna wypowiedz

Kobiety w tym wieku nie "uważają" się za babcie- po prostu niektóre w tym wieku niektóre babciami są. Moja teściowa została babcią w wieku 23 lat (mojego męża urodziła kiedy miała 19 lat, a my mieliśmy dziecko w wieku 23 lat). Nie wiem skąd to wszechobecne przekonanie że "wszędzie" na świecie ludzie decydują się na dziecko w wieku 30+. Nie wszędzie. I nie mówię tu o krajach trzeciego świata. Jeździliśmy sporo po Skandynawii, tam nie tylko rodzicielstwo w wieku ok. 25 lat, ale i wielodzietne rodziny to norma. I u nas bywają rodziny w których kobieta rodzi po 40, sama mam w najbliższym otoczeniu takie przypadki. Z tym że raczej to drugie, trzecie, czwarte dziecko, niekoniecznie planowane. Przejrzyj na oczy. Czujesz się młodo, jesteś wysportowana, sprawna. W naszym kraju gdzie jednak większość rodzin (wbrew bzdurom o "średniej krajowej") żyje skromnie, gdzie dorośli większość życia pracują ciężko w domu bądź zawodowo, kobieta w wieku 55-60 lat jest zwykle osłabiona już, podupadła na zdrowiu. Moja mama, w tym wieku, zaczyna chorować. Nie poważnie, nie jest zniedołężniała, ale na pewno nie miałaby już siły na wychowanie nastolatki. Albo znalazłaby tą siłę i "zajechałaby się" przy tym. Chodzisz w conversach i przez to czujesz się młodo? Ręce opadają... mój teść też w conversach chodzi (twierdzi że wygodne i solidne), ale cieszy się że dzieci już odchował. Teściowej również wisi opinia społeczeństwa, nie siedzi z robótką niańcząc wnuki, wprost przeciwnie, dokształca się, podróżuje (wiem, brzmi jak bajki z kafe ale miło to w realu pooglądać), w końcu trochę odetchnęła. Oboje czują się w pełni sił, ale nie młodzi, co sami przyznają- po prostu dojrzali. Jakiś etap za nimi, teraz etap w którym oni są znowu na pierwszym miejscu, ich doświadczenia, przeżycia, dzieci dorosłe, bądź przynajmniej pełnoletnie... Nie udają że wiek nie ma znaczenia, dla nich ma i korzystają ze wszystkich jego przywilejów... to ten etap dla nich kiedy mają siłę, korzystają na maksa z tego co wypracowali, a pracować na maksa już nie muszą, takie łapanie oddechu w pełni sił, energii, zdolności... I mam nadzieję że moje życie też się tak ułoży.

Tfu, teściowa oczywiście została babcią w wieku 43 lat.

Mądry wpis powyżej... :) . A te od conversów i rurek ..to że sie ubierzecie jak wasze córki /siostrzenice/kuzynki nie znaczy że jesteście młode ! Im starsze tym śmieszniejsze z tym odmładzniem. Nie znaczy że po 40 od razu czador jak w Saudi Arabia :D ale to co robicie to samooszukiwanie się .

up ! Dzidzie piernik :D

Dziewczyny trochę rozsądku. Przypominam ,że średnia życia kobiet w Polsce to trochę powyżej 80. Przyjmując zatem argumenty niektórych forumowiczek wskazujących ,że 40-tka to przedmurze starości, to przez połowę życia statystyczna kobieta przeżywa okres dziecięcy i młodość i dojrzałość, a potem to już tylko starość. Mnie się osobiści podoba, że obecne 40 o ile figura i tryb życia im na to pozwala, ubierają się w sposób nie odbiegający od 30-latek. Prawdą jest również , że bardzo trudno odróżnić zadbana 40-tkę od 30-tki. Wiele współczesnych kobiet w wieku 30, 40 lat prowadzi bardzo aktywny tryb życia a to znajduje odzwierciedlenie w sposobie myślenia o sobie i samopostrzegania. Obiektywnie współczesne 40 -ki są zdrowsze , lepiej wykształcone i w lepszej kondycji aniżeli te z lat 70 czy 80 . Wynika to również z powszechnej profilaktyki zdrowotnej dzieci urodzonych w latach 70 tych ( obecnych czterdziestolatków) oraz niezaprzeczalnie wyższej stopie życiowej społeczeństwa. Jeśli zatem autorka ma ochotę na kolejne dziecko , doprawdy nie wiem, dlaczego tak wiele osób ją krytykuje. Choroby ( w tym ryzyko zd , które w przypadku autorki wynosi 1:100) podobnie jak nieszczęśliwe wypadki , to czysta loteria. Teoretycznie każdemu z nas i niezależnie od wieku mogą się zdażyć. Każdy podejmuje taka decyzje na własne ryzyko.

40 lat to do piernika jeszcze sporo