Potrrzebuue rady na juz. Jak mam sie zachowac??

2.5 latka, ma okres buntu. Wlasnie od pol h probuje ja pokojowo i milo zachecic do tego zebym ja uczesala i zeby umyla buzie, bo chce wyskoczyc do sklepu na zakupy. Na samo haslo zaczyna soe rzucac, krzyczec, piszczec i tarzac sie po podlodze. To juz ktoras z kolei taka akcja. Siedzi w swoimpokoju teraz i sie bawi, ale jak poprosze ja o to wyjscie zaczyna sie cyrk. Uziemia mnie w domu, wybranie soe na durny spacer to godzinne szykowanie w stresie, ryku i placzu. Jak.mam sie zachowac? Gdyby byl w domu maz po prostu zostawilabym ja i poszla sama, ale jest jak jest. Jakies pomysly? Zachecalam, przekonywalam, necilam czyms smacznym co jej kupimy ale to nic nie dalo. Klaps w tylek za to, ze z katarem ganiala 10min bez spodni i skarpet tez nie pomogl, a kazda proba dotkniecia jej konczyla sie wrzaskiem i placzem (zrobilam to w koncu na sile ale ile tak mozna?) Nie wiem jak mam reagowac.

Na pewno nie pozwalać jej się bawić teraz, zachowuje się jak gówniara i w nagrodę idzie się bawić? To nie bezmózg, tylko rozumne dziecko - szybko się uczy, więc przede wszystkim się nie poddawaj i nie odpuszczaj. Przez dwa tygodnie będzie pisk i wrzask jak nigdy ale w końcu zrozumie, że z Tobą nie ma żartów - jak coś powiesz, to tak ma być bo nie odpuścisz.

nie reaguj, bo ja to tylko zagrzewa do "walki". Jesli mozesz, zostaw ja sama w pokoju, bedzie siedzic, az sie znudzi. A tak praktycznie - staraj sie nie proponowac jej wychodzenia akurat wtedy, kiedy jest w srodku zabawy. Ona jeszcze wszystkiego nie rozumie, lepiej nie stwarzac sytuacji konfliktowych. Wyczuj moment, kiedy przestaje sie bawic, wtedy z nia wyjdz i pochwal,np ze sie sprawnie ubiera. Kazdy woli byc chwalony jako ten dobry, wiec powinno zadziałac na przyszłosc, wychodzenie nie bedzie jej sie zle kojarzyc. A za jakis czas zmadrzeje .

Nie tłumacz sobie takiego zachowania buntem. Jakos sie przyjęło durne rozumowanie ze trzeba dziecko zrozumiec bo ma bunt albo kryzys jakis czy skok rozwojowy. Ma jedynie chęć dominowania i stawiania na swoim co jej zreszta wspaniałe wychodzi. Jedyne co możesz zrobic to siła ubrać, uczesać i wyjsć z nia skoro próby wytłumaczenia, przekupstwa itd zawiodły. Zycie. Musi sie nauczyc ze sa sprawy o jakich decydowac ona nie moze i musi sie podporządkować.

Jak pozwoliłaś wcześniej na takie zachowanie to teraz tak masz. Źle wychowałaś dziecko i my Ci nie pomożemy bo to Ty jesteś matką. Dziecko ma się słuchać rodziców a nie robić co chce.

2,5 roczne dziecko nie rozumie prostego polecenia??? Chyba Twoje bo normalne dzieci w takim wieku spokojnie przyswajają takie polecenia i je wykonują. Zrzucanie tego na wiek jest nierozsądne i czekanie az "wyrośnie" rownież.

Pani w przedszkolu moze rownież bedzie oczekiwała az jaśnie hrabianka zechce wykonać polecenie wszak nie wolno jej "zagrzewać do walki" hahahah

Dzieki za konstruktywne rady, za inne - mam nadzieje, ze poczuliscie sie choc na 5sek lepsi w tym swoim marnym zyciu. Ona zawsze, regularnie od tygodnia robi taki cyrk, niewazne czy w czasie wolnym czy wtedy kiedy cos robi. Wyjscie gdziekolwiek graniczy po prostu z cudem od siedmiu dni, wczesniej w ogole nie bylo takich problemow. Nie wiem skad to sie wzielo. 12:06 a.mozesz konkretniej? Wg ciebie powinnam na sile ja ubrac wsadzic do auta i jechac? Bo nie wiem czy dobrze rozumiem.

Rozbawil mnie tekst - zachowuje się jak gowniara - no a jak ma się zachowywać 2,5 letnie dziecko? Jak dorosły????? Co nie znaczy, że jej zachowanie jest właściwe, ale stosowne do wieku. To my dorośli musimy nauczyć się, jak radzić sobie w takiej sytuacji. Na pewno nie może cię dziecko uziemiac i narzucać rytm dnia. Od tego jesteś ty - matka. Zacznij sama się ubierać i powiedz, że pójdziesz sama. Odbierz zabawki, tylko obawiam się że ty boisz się jej histerii i zwyczajnie ulegniesz, a na to, to my już wpływu nie mamy.... Klaps? Raczej odradzam - nasila bunt i krnabrosc

Autorko! Skoro te komentarze takie do bani to radź se sama

Wiesz..potrzebowałas rady-nie dostaniesz sposobu uniwersalnego działajacego na kazde dziecko tak samo i stosowanego przez kazda matkę jednakowo. Kazdy jest inny a Ty juz mialas odpowiedz co należy zrobic w swojej głowie i jedynie ona wydawała Ci sie słuszna. My mamy marne zycie? To raczej nie my mamy problem z okiełznaniem swoich dzieci i normalnym funkcjonowaniem a Ty...

No tak, ale ja mowie ze wyjde sama, zaczynam sie u ierac, wczoraj nawet po prostu wyszlam i zamknelam za soba drzwi. Stalam tak ze 3min i ryk, wrocilam, mowie "no to szybciutko soe ubieramy, pojdzoesz ze mna", a ona dalej NIE. I co.wted? Wlasnie o to pytam, co robic kiedy takie metody nie dzialaja?? Tylko konkretnie, bo teorie, ze nie moge jej ulec, ze nie bedzie mi narzucala rytmu dnia i ze to ja mam wyznaczac granice i reguly to ja znam i zawsze stosuje. A tutaj sciana.

Doskonale cie rozumiem autorko mam tak samo :( Maly ma 2i pol roczku i tez czasem sie buntuje.Jak tu nie wierzyc w stwierdze bunt 2 latka jak wlasnie taki bunt nastapil dokladnie po 2 roku zycia i juz pol roku probuje sie z nim uporac.Idealny recepty nie ma i nie kazdy cie zrozumie bo kazde dziecko jest inne.Sa dzieci spokojne i bezproblemowe od pieluch i sa dzieciaki z ciezkim charakterkiem i tez juz od pieluch i wychowanie tu nie ma nic do tego.To juz moje drugie dziecko (z ciezkim upartym charakterkiem)i wiem jedno ,ze z tego sie wyrasta ,co prawda zanim to dziecko z tego wyrosnie trzeba sie pomeczyc.Beznadziejne jest porownywanie buntu 2 latka do tego jakie to dziecko bedzie jak wyrosnie.Otoz moje pierwsze dziecko tez mialo te bunty i nie raz narobilo mi siary (w wieku od powiedzmy urodzenia do 4roku).Czasami naprawde nie mamy wplywu na kaprysy dzieck ,przynajmniej w tak malutkim wieku.Corka z roku na rok robila sie lepsza teraz ma 8 lat i jest bardzo grzeczna ,ulozona ,wrazliwa ,kolezenska i bardzo madra wywiadowka u niej to czysta przyjemnosc ,bo ma same pochwaly i nienaganne zachowanie w szkole tez (ulubienica nauczycieli).Teraz mam udreke z tym malym ,bo tez ma takie napady buntu no coz pozostaje walczyc.Ostatnio w centrum handlowym wpadl w histerie ,bo poszlismy nie w ta alejke co chcial ,zostawilismy go poszlismy sami ,patrzal jak odchodzimy stal i wyl ,ale jak tylko stracil nas z oczow(my go oczywiscie nie)z piskiem pobiegla za nami i w moment cisza i grzeczne dziecko z powrotem .Najwazniejsze to starac sie nie ulegac i ustawiac dziecko pod siebie .

Wychodz i wxhodz do skutku. Aż powie, że idzie z tobą. Taki cyrk odstawil syn mojej kuzynki, prawie pieciolatek. Nie chciał wyjść od nas. Kazałam jej wyjść, on wpadł w jeszcze większą histerie, ale nie pozwoliłam przez jakieś 2 min wejść jej po dziecko. Po tym czasie weszła i pyta się, czy idzie, wtedy histeria przemienila się w furie. Znowu Kazałam jej wyjść, znowu szloch... Na moje pytania w ogóle nie reagował, więc tylko słuchałam jego wrzssku. Znowu weszła, płakał, jeszcze próbował złości, no to znowu wyszła. Za trzecim razem skapitulowal, ubrał się i poszedł. Ale to trochę trwało, no i dało jasny sygnał, że to matka, no wespół z ciotka rządzą, nie on. Tak na marginesie, ona ma z nim ciągle problem, a że bunt, a że ma męski charakter, a że zmęczony... I jest efekt taki, że wieczne z nim awantury ma, a to już duży chłopak.

Gosciu, dzieki!! Kolejnym razem wyprobuje ten sposob, brzmi bardzo logicznie i racjonalnie. Dzieki!

a może jej lepiej coś kupić niedrogiego Tutaj coś możesz tanio znaleźć http://www.skleptus.pl