Czemu ludzie się nie odzywają do siebie

Zaczęłam po porodzie chodzić na fitness. Co mnie zdziwiło, że nikt tam ze sobą nie rozmawia. Nawet "cześć" sobie dziewczyny nie mówią, pomimo, że na zajęciach jest w miarę stała grupa. Jak przyszłam kiedyś i krzyknęłam "cześć" to tylko jedna dziewczyna od niechcenia odpowiedziała. Widać, że ją to kosztowało tyle wysiłku. A przecież widujemy się co tydzień na ćwiczeniach. To samo było jak chodziłam na kurs językowy. Nikt ze sobą tam nie rozmawia np w czasie przerwy.

ja tam lubię swiety spokój,jak się zacznie gadac to już łazi za mną kobita zawsze,czesc chętnie mowie ,lubie zamienic zdanie dwa ale one nie maja granic ,już je znam

u mnie podobnie na fitnessie, tzn. dzień dobry to prawie każdy mówi, ja zawsze i odpowiadam też...ale rozumów to praktycznie nie ma...właściwie to po co mam zagadywać kobitkę ok. 50 lat? co mam jej mówić, o co pytać?

Na fitnessie akurat nie ma kiedy rozmawiać, ale aż tak ciężko powiedzieć cześć?

Obyczaje się zmieniają niestety. Moim zdaniem to nic dobrego, że ludzie tak się izolują. Dawniej to było normalne, że ludzie rozmawiali spotykając się gdzieś w przestrzeni publicznej. Jeszcze dawniej wręcz uczono się tego. A teraz- nawet będąc np. na weselu widać, że już w gronie dalszej rodziny czasem nie umiemy rozmawiać. Ja osobiście nie jestem zbyt śmiała by sama zagadywać, ale nie mam nic przeciwko gdy ktoś zaczyna rozmowę. Często to domena starszych ludzi. Dla mnie to sympatyczne, nie lubię się izolować. Nie oznacza to, aby kłapać ozorem bez sensu czy rozgadywać plotki, ale jakiś temat zawsze się znajdzie.

No niestety takie czasy.... Ludzie widzą tylko czubek własnego nosa

W przedszkolu u mojego syna jest to samo. Co rano widujemy się, ale tylko z trzema da sie porozmawiac, a reszta jakaś taka dzika...

Za innych mówić nie mogę, ale sama poza przywitaniem nie lubię rozmawiać z obcymi ludźmi. Mam nerwicę lękową i boję się innych. Czasem staram się przełamać, ale dużo mnie to kosztuje.