Ludzie by mnie wzięli za leniwą pustą

Bo nic nie robię. Tylko studia, poza studiami - coraz gorzej, nic mi prawdziwej przyjemności nie sprawia, a jeśli już, to na moment. Czasem jeszcze tylko pracuję. Mam trochę manię na punkcie wlasnej inteligencji, uważam, że jestem za głupia, i chronię się, żeby jeszcze gorzej o sobie nie pomyśleć, nie robiąc prawie nic. Bardzo bym chciała więcej robić, i nieraz próbuję, ale potem to porzucam po czasie. Są to raczej takie rozpaczliwe, desperackie próby 'robienia czegoś', bez pozbycia się pewnych przekonań, więc nic dziwnego, że się nie udaje. Jestem trochę smutna, odsuwam się od ludzi, równocześnie bardzo ich pragnąc, więc mam czasem dni, że jednak (znowu skrajnie) próbuję się zbliżyć do nich. Ktoś z was naprawdę to rozumie? Taką bezczynność, wynikającą z braku wiary w siebie? Chociaż ja widzę ludzi, którzy jakoś potrafią tyle robić, a też coś mają.. To dobija dwa razy bardziej, bo ja nie mam "nawet tego"... Tak istotnego.

Co ja piszę. Chociaż ja widzę ludzi, którzy jakoś potrafią tyle robić, a też coś mają.. jakieś problemy psychiczne. To dobija dwa razy bardziej, bo ja, kiedy się porównuję do nich, robię mniej...

Dodam, że pierwsze wrażenie - od razu się ludziom wydaje, że jestem inteligentna ponoć.... taa

co cie ludzie obchodza

e tam,studia to już coś.. może być znacznie gorzej..