szukam mam dzieci z autyzmem

Poszukuje mam , których pociechy maja stwierdzony autyzm. Chciałabym uzyskać trochę informacji, ponieważ moj syn dopiero zostal zdiagnozowany. Mam wiele pytań, ale nie do neurologow i psychologow, a wlasnie do osob, ktore przyzywaja to samo. Chetnie tez umowilabym sie na jakies spotkanie. Jestem z dolnego slaska.

Cześć, jestem w województwa łódzkiego, mam córkę pięcioletnią z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Co chciałabyś wiedzieć?

Och. Pytan mam wiele. Moj synek jest mautki. Za miesiac bedzie mial dwa lata. Przede wszystkim chcialabym sie dowiedzieć jakie efekty daje terapia? Czy faktycznie jest progres? Moj syn bardzo slabo sie rozwija. Nie próbuje mowic, nasladowac, pokazywac. Komunikacja jest taka jak z kilku miesiecznym malychem. Jaka stosujecie terapie? I co najbardziej Wam pomoglo? Czy Twoja corka jest mocno sprawna ruchowo? Czy szczepisz dziecko? Czy miałaś problemy z agresja u corki? Zasypalam Cie troszke pytaniami, ale ja syna diagnozowalam pol roku. Tak jak pisalam pomino moich cwiczen z nim efekty sa male. Chcialabym wiedziec jak autystyk rozwija sie na przestrzeni czasu. Czy przestaje myslec obrazowo? Jak polepszyc komunikacje?

Oczywiscie wpis powyżej to moj- autorki.

Postaram się pisać po kolei. To, że córcia jest ''inna'' zauważyliśmy jak miała ponad półtora roku. Jak miała 22 miesiące to już całkiem straciliśmy z nią kontakt. Z perspektywy czasu wiem, że regres nastąpił po szczepieniach- najpierw mmr a potem krztusiec, blonica tężec. Wcześniej (wiem, że ciężko w to uwierzyć) była normalnym, wesołym i kontaktowym dzieckiem, które zaczynało mówić. Jak nastąpił regres to mowa i naśladowanie zniknęło na bardzo długi czas. Nie zwracała uwagi na ludzi, nikogo się nie bała- potrafiła wziąć zza rękę obcą osobę by pójść tam gdzie chciała.Bardzo źle spała- budziła się z krzykiem nie do opanowania. Z agresją nie było problemu natomiast był z napadami złości- wybuchała krzykiem bez powodu, rzucała się na ziemię, nie można było tego ani przewidzieć ani opanować. Do tego miała mnóstwo innych zaburzeń- chodzenie na palcach, wprawianie przedmiotów w wir, ustawianie w rzędzie, prawie nic nie jadła. Gdyby była diagnozowana przed 2gimi urodzinami to jestem pewna że diagnozą byłby autyzm, a tak mamy tylko CZR.

Wtedy jak my chcieliśmy diagnozować córcię to był wszędzie bardzo długi czas oczekiwania na wizytę. Zaczęliśmy jak miała 3 latka i wtedy już był znaczny postęp i córcia powoli zaczynała mówić. W naszym przypadku najlepszą terapią okazała się młodsza o rok siostra, która się prawidłowo rozwija i starsza córcia po prostu od niej czerpie prawidłowe wzorce zachowań. Terapie na własną rękę zanim jescze dostaliśmy się na diagnozę zaczęliśmy od logopedy raz w tygodniu. Po diagnozie w ośrodku mamy jeszcze dodatkowe pół godziny, godzinę terapii behawioralnej i godzinę treningu umiejętności społecznych. Od terapeutów dostajemy też zalecenia do pracy w domu.

up

up

up

Przepraszam, że taka podzielona odpowiedź ale pisze w wolnych chwilach;) Córka jest sprawna ruchowo, ale ma kilka problemów, np z koordynacją- do dziś nie umie jeździć na rowerze. Szczepienia- była szczepiona podstawowymi, do momentu regresu w rozwoju. Drugą córkę też przestałam szczepić jak u starszej się zaczęły objawy- mmr już nie dostała ani nic potem. Najmłodszego, trzeciego dziecka w ogóle nie szczepie od narodzin. Co do myślenia obrazami- myślę że nie mija nigdy- córci ulubionym zajęciem jest rysowanie, malowanie, lepienie- wszystkie prace plastyczne. Ma przy tym niesamowitą wyobraźnię:) Do dziś ma niestety problem z mową- jest komunikatywna mówi dużo i ma szerkie słownictwo, ale mówi niestety dosyć niewyraźnie. A przy tym jest uparta- nie chce ćwiczyć, obraża się, ciężko znosi porażkę, zaraz jest płacz. Komunikacja- przede wszystkim potrzeba cierpliwości i czasu. Nie poddawaj się. Twój synek jest jeszcze malutki. Najważniejsze że już prowadzicie terapię. Efekty będą- na pewno.

Mam pięciolatka z autyzmem. Mimo terapii nie mówi. Samodzielność mniej więcej na poziomie dwulatka. Udało nam się zapanować nad agresją, ale jeszcze rok temu był niebezpieczny dla siebie i otoczenia. Napady złości są nadal ale coraz rzadziej, trwają krócej i zazwyczaj udaje się go uspokoić. Chodzi do zwykłego przedszkola. Ma tam nauczyciela wspomagającego, zajęcia z psychologiem i logopedą. Ogólnie jest pogodnym, uśmiechniętym dzieckiem. Bywa głośny (piski, krzyki itp.). Ignoruje inne dzieci, zawsze bawi się sam.

Jakie efekty daje terapia- może tego nie widać od razu, ale daje. Moja córka mówi- a nie mówiła nic, ani nawet nie patrzyła na mnie. Nocami wyłam w poduszkę, nie wierząc, że kiedykolwiek usłyszę 'mamo' od mojego dziecka. A teraz po dwóch latach mówi na poziomie normalnego pięciolatka, tylko niewyraźnie. Zaczęła się też bawić zabawkami adekwatnie do ich przeznaczenia. Poprawia się jej zachowanie- napady złości są rzadsze i krótsze, córcia się uczy nad sobą panować;) Nam pozostało już tylko kilka takich drobniejszych cech do opanowania. Przede wszystkim rozwój mowy - wyrazistość, no i problemy z emocjami. Też się nie poddajemy. Gdybyś chciała jeszcze coś wiedzieć, to pisz. Odpowiem w miarę możliwości:). Mogę też podać mejla jeśli chcesz.

Pracuję w szlole specjalnej. Moim zdaniem najlepsza jest terapia behawioralna. Jest kilka ośrodków w Polsce, m.in: Kraków, Warszawa, Sopot, Poznań. Proponuję udać się tam z dzieckiem i samej zapoznać się z tą terapią. Poza tym logopeda i poźniej trening umiejętności społecznych. Życzę powodzenia, dużo sił i cierpliwości.

mamanie napisz do mnie frezja23555557@wp.pl u nas było tak:histerie,krzyki,wybuchy agresji,totalny brak posłuszeństwa,machanie rękami,kręcenie się w kółko,układanie wszystkiego tzw szeregowanie,układanie kolorami,rodzajami,poprawianie wszystkiego,niechęć do zmian,wybiórcze jedzenie,zaburzenia SI -dzisiaj z tego nie ma nic !