Dziewczyny jaki kontakt macie z matkami po 60sce

Moja mama ma 64 lata (ja 34) i niestety mentalnosciowo jest miedzy nami straszna przepasc. Nie mamy tematow do rozmow, nie moge sie pozalic albo spytac o rade. Bo albo zaczyna sie krytyka, albo moja mama sprowadza kazdy watek do rozmowy na temat seriali, ktore namietnie oglada. Przyklad: mowie jej cos na temat pracy itp, a ona "ah to tak jak w serialu x" (i zaczyna opowiadac). Nawet nie moge pogadac z nia na takie typowo babskie tematy, np. kiedy zauwazyla u siebie pierwsze zmarszczki, albo siwe wlosy bo odrazu robi sie poddenerwowa, ze niby ją to nigdy nie interesowalo, a ja jestem prozna itp. Chociaz wcale tak nie jest. Na dobra sprawe to nie moge jej nic powiedziec, a jesli juz mi daje rady to wysluchuje tego tylko z grzecznosci. Chcialabym miec mame z ktora moglabym sie posmiac, porozmawiac na temat ksiazek czy o facetach. Ale sie nie da, zastanawiam sie czy to moze miec zwiazek z jej wiekiem? Dla mnie 64 lata to nie jest jeszcze jakas starosc, sama nie wiem. Jak jest u was?

Ja z moją matką nigdy nie mogłam o niczym pogadać sensownym, ani o chłopakach, ani o miesiączkach czy innych poważnych rzeczach, bez względu na nasz wiek. Moja matka mnie również krytykuje, gadam z nią tylko błahych sprawach, bo boję się krytyki. Ale moja matka mnie nie kocha.

autorko ,a nie możesz po prostu zwrócić mamie uwagi ? że chciałabyś porozmawiać a nie słuchać streszczeń seriali ?

Pewnie ze probowalam rozmawiac z mama, ale sie nie da. Ona zyje w innym swiecie, nie ma zadnych zainteresowan poza serialami. Nie ma kolezanek, nawet sie kloci jak ojciec chce poprosic znajomych na kolacje. Czasami mam wrazenie, ze moja mama nie ma 64 lat a 80. Mentalnie jest bardzo stara, wiem ze nie powinnam tak pisac o matce, ale tak wlasnie mysle...

Ja mam 34 lata, moja mama 60. Dogadujemy się świetnie. Kiedy przyjeżdżam do rodzinnego miasta, zawsze zatrzymuję się u niej, rozmawiamy właściwie o wszystkim popijając wino, chodzimy do restauracji i na zakupy... Nie zawsze było jej łatwo zaakceptować moje życiowe wybory, ale jak sama mówi, najważniejsze, żebym ja była szczęśliwa.

to rzeczywiście przykra sprawa ,zwłaszcza , że " życie " życiem postaci serialowych pewnie zapewnia mamie odpowiednią dawkę emocji a przy tym nic ją nie kosztuje . trudno mi cokolwiek mądrego napisać , zwłaszcza ,ze sama mam bardzo dobry kontakt z mamą mimo ,że jesteśmy od was starsze :)

matka mojej koleżanki, jak ta znalazła sie w szpitalu z podejrzeniem pewnej choroby, powiedziała do jej siostry ze "dlaczego ich rodzinę spotykaja same nieszczęscia" i jeszcze dodała że wszyscy chcą ją wykończyć i ona nie dozyje końca przyszłego roku. poza tym zawsze była sfokusowana na jej wyglądzie, a nie na tym jak ona się czuje w życiu.