"i pamietaj, milosci nie ma, miłosc to fikcja"

Znam sie z Andrzejem od dwoch lat. Nie powiem bywalo miedzy nami roznie... jednak zawsze to on w jakis sposob dawal mi do zrozumienia ze jest mna zainteresowany, codziennie dzwonil... rok temu nie wiadomo czemu przestal sie odzywac :( odezwal sie po 4 miesiacach, byłam bardzo szczesliwa, gdzyz przez ten czas zdałam sbie sprawe jak bardzo za nim teskniłam i jak bardzo pragnełam kontaktu z nim. po tym jak sie odezwał otwarcie dawalismy sobie na wzajem do zrozumienia ze sie sobie podobamy, ze czujemy do siebie pociag, az przyszedł moment spotkania.... samo spotkanie bylo mile, bez zadnych obsciskiwan, po prostu rozmowa, patrzenie w oczy zadne z nas nic nie przyspieszało a zaraz po spotkaniu rozmowa przez telefon i utwierdzenie w tym ze nie mozemy bez siebie wytrzymac. Z kazym nastepnym dniem bylo juz tylko gorzej, po tej sielance doznałam szoku. Chociaz wiedziałam jedno kocham go. MIanowicie w kazdej kolejnej rozmowie padwly coraz to nowe zdania typu: chce zerwac z toba kontakt-zartuje głuptasie, dlaczego codziennie odbierasz ode mnie-bo mnie kocgasz wiem to, miedzy nami jest chemia-czuje to. A potem "ja zrobie dobrze tobie a potem ty mi" -potem przepraszał, zabrzmiało to chamsko. Tekssty typu "mam isc do innej to zrobic, jie nie zrobie tego wole to zrobic z toba, abo daj mi nr do twojej koezanki.... kiedy odmowilam to strzeil focha o dzwonil po 1,5 miesiaca. Dalam juz z nim spokój.NIe odebrała. Lecz to nie znaczy ze sie z niego wyleczylam. Z nim juz nie porozmawiam ,jednak nie rozumiem po co przez 2 lata zawraca l mi głowe, rozkochał, przyzwyczaił do siebie a kiedy tylko poczuł ze jestem juz jego, ze sie przed nim otwieram to mnie tak potraktowal? Nie zasłuzyłam na to, przeciez tylko pokochałam...