Dlaczego to tak okropnie boli?

Chciałbym zapomnieć o nim, ale nie potrafię... Z każdym dniem coraz bardziej brak mi jego spojrzenia i uśmiechu. Nie dotrzymałam swojej obietnicy że już nigdy nie zapłaczę z tęsknoty za kimś kto był tak blisko mnie, a teraz chodź codzień go mijam wydaje się tak daleko a moje serce bije mocno i woła za nim, choć umysł każe uciekać bo wie że serce zaraz pęknie z żalu i umrze. W samotności. A ja pragnę być znów blisko niego. Wolałabym stracić życie od razu a nie by tak powoli rozkładało mi się serce. To boli.