co robicie z małym dzieckiem gdy rodzicie drugie???

Roczne dziecko potrzebuje mamy a ty musisz sie poswiecic noworodkowi No faktycznie raj dla starszego.

w szoku jestem, że tak szybko broicie kolejne!!! to przez 500+? mała różnica wieku, ok, nawet mnie przekonuje, ale dzieciak taki mały potrzebuje mamy cały czas i trzeba cały czas reagować; dwie moje koleżanki miały dzieci w odstępie niespełna 2 lat i jedna miała zagrożoną ciążę, nie mogła dźwigać, mąż w robocie, a ona jak kaleka - brzuch spory, a to starsze ciągle trzeba było łapać, przenieść, na fotelik posadzić itd. Do tego problem w wózkiem. Obie tez narzekały, że ich starszaki (niespełna dwuletnie) już musiały chodzić na nóżkach, bo gondolę trzeba było wozić. A te podesty dla starszych to przy 2 latkach jeszcze się nie sprawdzają. Poza tym u jednej z koleąznek starsza corka ma padaczkę i jakas jeszcze nie zdiagnozowaną odmianę autyzmu badz cos w tym stylu i ile ona miala nerwow jeszvze w ciaży. Chociaz na plus jest to, ze mlodsza corka rozija się zdrowo, normalnie, wiec na starsza nieco podciagnęła się (ale jeszcze nie mówi, a ma już 4 lata). Poza tym taki 2-3 latek to sama radosc w przebywaniu z nim. U mnie jest roznica 4 lat i widze plusy. Starsze od początku było też pomocne, a nie głupiutkie, żebym miała obawę, że choćby w zabawie czy nieświadomości zrobi krzywdę młodszemu. Ale to moje zdanie. Tak zaplanowalismy, tak się udało i u nas jest obiecująco.

To ja przed chwilą, sorry, ze nie odpisałam. Dziecko było u dziadków, mąż był ze mną w szpitalu. W szpitalu byłam 4 dni (cc) i jeszcze przez tydzien po wyjsciu dziecko nocowalo u dziadków.

Przeciez rocznemu dziecku mamy nikt nie zabrał! Mama była w domu ! Dodatkowo corka była bardzo zachwycona malenstwem, to była dla niej taka wielka lalka, chetnie kibicowała we wszystkich czynnosciach, próbowała nasladowac mamę, a synek był od poczatku do niej bardzo przywi ązany. Ja ten okres z dwojka maluchów wspominam najmilej, szczególnie ich wspólne zabawy. Takze poza domem, na placach zabaw zawsze stanowili "silna grupę", niezalezna od innych. Oczywiscie duzo zalezy od wychowania i charakterów, moje dzieci od zawsze sie wspierały, kochały i mialy wiele wspolnych zainteresowań, więc nam wszystkim ten układ bardzo odpowiadał. Moze u kogos było inaczej, ale to, czy bedzie dobrze, nie zalezy od roznicy wieku, jest jeszcze bardzo wiele innych czynnikow.

Wiez miedzy dziećmi kompletnie nie zalezy od wieku! x zależy, powinna być nie większa ta róznica, niż 4 lata, potem już dzieci nie sa równiesnikami, i raczej nie będą bawic się razem tzn jak równiesnicy... Oczywisciem, ze lepiej mieć dzieci z nie za duza róznica wiekowa- potem to procentuje

no i jeszcze oczywiście- im mniejsza róznica wieku tym łatwiej temu starszemu dziecku zaakceptować młodsze

Między mną a siostrą jest 9 lat różnicy i mamy super kontakt, a między moim mężem a jego bratem jest 13 miesięcy różnicy i prawie ze sobą nie rozmawiają. Teściowa do dziś nie może pojąć jak bracia mogą się tak nie lubić bo od dzieciństwa za sobą nie przepadali.

U mnie przy drugiej ciazy i roznicy w chwili urodzin 18mcy nawalił kręgosłup, a pozniej juz nie moglam nawet karmic, bo te obcykane pozycje przy pierwszym nie wchodzily w grę (tak bolało w piersiowym). I mam kręgosłup-wrak. Poza tym ciazko bylo. Starszy syn to typ lidera i młodsze jakby dla niego nie istniało. Niezalezny typ, silny charakter (Baran). Teraz jest w miare ok: 5 i 4l.

Dodam, ze jak dzieci były starsze, rok po roku w klasie,nie było problemow z ksiazkami, z programem. Potem chodziły razem na imprezy, bo wspolni koledzy, zawsze bezpieczniej z powrotami itd. Czesto wspóne wyjazdy , obozy no i liczba kolegów x2. A potem córce nie brakło zaprzyjazninych chłopaków, a synowi dziewczyn - co w pewnym wieku zaczyna miec znaczenie:)

Roznica wieku nie ma znaczenia, wazniejsze sa charaktery.

Mam dwa lata starszą siostrę i 7 lat młodszego brata. Siostry nienawidzę a za brata dałabym się pokroić. Siostra sobie uwaliła że swoim pojawieniem się na świecie zniszczyłam jej życie. Do 18 mnie upokarzała, nagadała rodzicom, że się puszczam na studiach, głupia p***a... nienawidzę jej. Zniszczyła mi dzieciństwo i próbowała to zrobić mojemu bratu. Teraz ma 32 lata i dalej mieszka z rodzicami, jak brat skończył 18 lat to sciagnęłam to do siebie, żeby nie dręczyła go dalej.

Ja pierniczę, baby! Dawniej roczna czy dwuletnia różnica wieku między rodzeństwem to była norma i nikt nie miał z tego powodu traumy, a mamuśki nie histeryzowały, że się muszą na kilka dni z dzieckiem rozstać. I nie mówię tu o czasach przedwojennych, ale o latach 80-tych i 90-tych. Ja mam rok młodszą siostrę i żadnej z nas nie brakowało miłości. Mamy świetny kontakt ze sobą i z rodzicami. Tyle, że mama nie trzymała nas uwieszonych przy cycku 24 godziny na dobę i nikt jej nie wmawiał, że jest złą matką kiedy musiała nas zostawić na dwa dni z ojcem. Robicie z macierzyństwa nie wiadomo co, a to normalna sprawa od tysięcy lat.

ja akurat nie chce się wypowiadać na temat tego kiedy lepiej decydować się na dziecko. Nie zgadzam się jednak z tym, ze mniesza różnica wieku oznacza większą więź. Moja przyjaciółka ma siostrę starszą o rok tylko i nienawidza się wręcz:O aż przykro patrzeć na ich relacje. Ja mam brata 8 lat młodszego i takiego kontaktu i takiej więzi nie jeden mógłby nam pozazdrościć. A co najlepsze to więź tą załapalismy jak on miał te 3 latka a ja 11. Wcześniej był dla mnie krzykliwym, upierdliwym lokatorem:P ale obecnie w dorosłym życiu to jest dla mnie najważniejszy razem z moim dzieckiem oczywiście. Jesteśmy ze sobą bardzo związani i nie wyobrażam sobie wyrządzić mu krzywdę.

ja uwazam ze mniejsza roznica weiku w wielu przypadkach powtierdza ze dzieciki beda mialy lepszy kontakt ze soba. Miedzy mna a moja siostra jest 7 lat roznicy. Nie mamy kompletnie ze soba kontaktu i nigdy nie mialysmy.