Tęsknię za byłym, choć nie powinnam

Nie wiem, myślałam, że będzie łatwiej, że w miarę upływu czasu zapomnę, a tu tak nie idzie. Robię rzeczy bo muszę i wszystko mi go przypomina. Wolałabym to robić z nim. Tęsknię za tym, co tam sobie wypracowaliśmy razem, za naszym wspólnym spędzaniem czasu, miejscami, za nim. Odeszłam, bo nie widziałam wspólnej przyszłości, on jest osobą z zaburzeniami, źle mnie traktował i nie chciałam, abym mnie nie szanował. Nie wiem, po rozstaniu sobie radzę, ale to życie jakoś straciło sens, jest gorzej, tęsknię za tym, co mieliśmy. Oprócz tych złych chwil, wypracowaliśmy sobie przez te 5 lat całkiem sporo.

Nastepna beznadziejna. Ja jestem zareczona z anglikiem ktory ma tez take problemy ale on zawsze mnie szanuje. Sado masochistka.

Zaden normally Cie nie chce????

"źle mnie traktował i nie chciałam, abym mnie nie szanował" - a teraz tęsknisz za tym znowu. walnięta w dekiel jesteś. :D

Ja tęsknię za naszym dawnym życiem, dokładnie za jego stylem. Dużo wyjeżdżaliśmy, pakowaliśmy plecaki i heja w podróż. Dużo razem uprawialiśmy razem sportów, biegaliśmy, nawet to samo jedliśmy, mieliśmy bardzo dużo wspólnych rytuałów, nawet jak pływam, to brakuje mi jego na torze. Byliśmy, w tym co opisuję, dobrymi kompanami dla siebie. Po prostu tęsknię za tym, w tym byłam spełniona, lubiłam tę naszą wolność, lubiłam się spełniać w robieniu tych rzeczy z nim i ogólnie robieniu rzeczy dla kogoś. Przecież nie tęsknię za tym jak dawał mi w kość. Myślę, że płacę dużą cenę za wybranie siebie. Rozumiem też, że może być to niezrozumiałe. Nasz związek nie był martwy i skapciały, ale on nie potrafił dawać stabilizacji i wciąż były z nim problemy. Jedna, w miarę poukładana osoba nie wystarczy.

tak , byliście idealnymi "kompanami w tym, co robiliście" , z wyjątkiem obdarzania siebie szacunkiem. jakie to..romantyczne :D

Nie rozumiesz. Ja piszę o fragmencie naszego związku, o sposobie spędzania wspólnego czasu - tęsknię za tym. Na związek składa się przecież jeszcze wiele innych rzeczy.

Ciesz sie, ze udalo ci sie z tego wyrwac, ze nie zdazyl cie zniszczyc psychicznie. A to, ze tesknisz do tych dobrych chwil, to jest jak najbardziej normalne. 5 lat to dlugo i trzeba troche czasu, zeby znowu odnalezc sie w swoim wlasnym zyciu bez niego. Badz cierpliwa.

Myślę że nawet nie wiesz ile masz szczęścia. Rób to co robiłaś z nim sama. Bądź dumna z siebie i poczuj do cholery gniew że źle cię traktował. Przygarnij psa i ciesz się prawdziwą szczerą przyjaźnią istoty która cie pokocha

09:35 od lat szukam dziewczyny aby dokładnie tak móc spędzać z nią czas. Czemu większość jest lewa do sportu? Albo im się nie chce wyjechać gdzieś na rowery? Bieganie, pływanie, tak samo. Gdzie taką dziewczynę spotkać? Ja nie potrafię żyć bez takiej aktywności sportowej a mieć kompana byłoby wspaniale.

Dokładnie o tym mówię - o STYLU życia! Mi brakuje zawodów sportowych, biwakowania, spania w namiocie, łażenia po górach, zmoknięcia w deszczu, albo wylegiwania się w jaccuzi, leżenia tylko na łożku hotelowym przed TV, kiedy wróciło się z długiej wyprawy i jest się mega zmęczonym i szczęśliwym. Kupowania kawy na Orlenie jak jest się w trasie, zatrzymywania się w nowych miejscach, miasteczkach na lody. Wycieczek rowerowych, pakowania kanapek i zakładania kasku. Brakuje mi tego. Sama robić już tego nie czuje, co nie oznacza, że przestałam uprawiać sport, bo biegam, pływam, tylko to już nie to samo.

Moze twoj nastepny partner bedzie znowu to z toba robil jesli sama nie masz motywacji. Przeciez wszystko znowu przed toba. Rozgladaj sie za kims kto bedzie cie szanowal.

Też bym tak Chciał

do autorki: to poszukaj kogoś, kto też tak lubi spędzać czas. myślę, że marudzisz. takie kobiety jak ty, pozbawione faceta, zupełnie nie cenią siebie. tobie nie chodzi o ten czas i wspólne zainteresowania, tylko o fizyczność i podziw. a tak naprawdę jest wielu ludzi, którzy wypełniają sobie czas sportowymi zajęciami, ale ty wolisz, zamiast poszukać kogoś takiego wracać jak bumerang do byłego bo z nim to było. z każdym następnym możesz to "wypracować", do tego zyskać i to, że będzie miał do ciebie szacunek, którego zabrakło poprzedniemu. sumując, dla mnie jesteś infantylna :P

skąd jesteś autorko i w jakim wieku?

Ja po prostu wiem czego chcę i czego w tym momencie mi brakuje. Nie sądzę, że ma to jakiś związek z infantylnością czy podziwem. Dla mnie ten rodzaj życia, sposób aktywności, stoi wysoko w hierarchii wartości. Nie przejdzie u mnie facet, który nie uprawia aktywnie sportu, albo nie ma ekwipunku biwakowego :). Tu byliśmy bardzo podobni. Trudno jest po prostu spotkać podobną osobę. Dużo jest facetów, dla których sport kojarzy się z chodzeniem na siłownię :). To nie mój styl. Pewnie, że można to wszystko wypracować w nowym związku, ale to musi trafić swój na swojego. A w tym wszystkim kwestia szacunku jest podstawowa. Mój był zaburzony, to odstawiał dziwactwa. Myślę, że on podobnie teraz tęskni za tym wszystkim. A mógł mnie szanować.

dlaczego ty kobieto ubzdurałaś sobie, że on może za tobą tęsknić. skoro cie nie szanował, to pewnie z innymi postępuje podobnie. też biwakuje, aktywnie wypełnia czas sportem, ale i nie ma do nich szacunku bo taki już jest. tęsknisz za kimś kto jest zupełnie inny od twoich mrzonek :P szukaj, a jak powiadają, zajdziesz. wcale nie tak trudno o kogoś takiego :P ale ty wolisz tu siedzieć i snuć swoją bajkę bez jakiegokolwiek konceptu na zmiany :P

autorko skąd jesteś i w jakim wieku?

Znam go na tyle, że po prostu wiem. Nie piszę tutaj też o mrzonkach, tylko realnym stylu życia, który mi się skończył. Wiele osób na przykład ma tak po rozwodzie, nagle muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości, nie ma już tego, co było. To trwa. Dziś mam słabszy dzień, więc się żalę w interencie :D. O widzę, że ktoś dopytuje ile mam lat i skąd jestem :). Mam 31 lat i jestem z Dolnośląskiego.

autorka jest debilką, nie tłumaczcie jej dlaczego :D