Radość o poranku

Budząc się poczułem, że coś jest inaczej. Było! I to bardzo. Ona przytulona do mnie. Jej główka leżała na mnie, tuż pod moim obojczykiem. Cichutko pochrapywała. Jak to opisać? Coś trochę tak, jakby delikatny powiew przez struny harfy. A Jej dłoń! Chyba domyślacie się, co trzymała? To, co mnie upoważnia, aby pisać właśnie tutaj. Chyba z pół godziny leżałem bez drgnięcia. Całym sobą chłonęłem chwilę. Dodam tylko, że także węchem. Tą moją słodką Pomarańczkę. Zbudziła się po tej dłuuuugiej półgodzince. Zdziwiona: Oooo! Ani Jej w głowie były jakieś głupoty. Natychmiast przypomnieła sobie o kurkach i pofrunęła robić jajecznicę. No bo takie leciutkie muskanie w locie podłogi paluszkami stóp nie da się nazwać inaczej niż frunięciem? A we mnie rozterka. Trzymany w rączce długo nie mógł o tym zapomnieć, ale cała reszta mnie była zupełnie inaczej upojona. Krążyłem wokół Niej, całowałem włosy, szyjkę i łopatki. Ale gdy uklękłem i przytuliłem twarz do brzuszka, to w końcu pogoniła mnie. - No co ty? Nie przeszkadzaj! Przecież widzisz, że jestem zajęta. Radość, radość, radość.

Stan miłosnego uniesienia (Noce i Dnie )jest zawsze super. :) Tylko bejbik czy kobieta- oto jest pytanie.

"bejbik czy kobieta" W Ameryce nie byłem, ale skądś jest we mnie wiedza, że wśród określeń Ukochanej panowie używają tam słów Honey i Baby. "Miodku" to chyba w dowolnych okolicznościach, ale "Dzieciaku" to , jak mam nadzieję, w sytuacjach aseksualnych. To prawda, że w męskich sercach, uczucia wobec Dzieciaczka i wobec Ukochanej BYWAJĄ jakoś podobne, co może mieć odbicie w mowie.