Ból po śmieci taty

Mam 14 lat, jestem jedynaczka i miesiąc temu moj tata miał wypadek motocyklowy. Został przewieziony do szpitala, ale po 2h zmarł. Samochód jadący z naprzeciwka wjechał na jego pas. Zginął z nie swojej winy... O jego śmierci dowiedziałam sie 2 dni po fakcie i to przez przypadek od obcych ludzi. Rodzice byli od 10 lat rozwiedzeni, ale mieli dobre stosunki i relacje, ale ciotka (siostra ojca) nie życzyła sobie nas na pogrzebie. Byłam z mama jego jedyna rodzina, ponieważ nigdy nie założył nowej. Relacje z ciotka i reszta rodziny sa bardzo napięte. Krótko mówiąc oni nie uznawali mamy ani nie uznaja mnie za rodzine. Nie chcą wydawać rzeczy ojca, choć wiedza, ze prawnie i tak ja wszystko odziedzicze. Sa pazerni na pieniadze, ktorych ojciec miał sporo, bo dużo zarabiał i mógł znaczna kwotę oszczędzić. Wyzywają nas i nie pozwolili mi jako córce o niczym zadecydować w kwestii pogrzebu. Po prostu wszystko jest robione na złość. Ta cała chora sytuacja wszystko utrudnia i jeszcze bardziej tęsknie za tata, choć nie mieszkał ze mna to miałam z nim bardzo dobre stosunki. I teraz chciałabym sie dowiedzieć w jaki sposób pogodzić sie z ta tragiczna śmiercią. Jak zapomnieć o bólu, który wiąże sie z ta śmiercią i ciotka. W jaki sposób sie pozbierać i normalnie funkcjonować. Czy jeśli mam 14 lat powinnam nosić czarne ubrania, czy lepiej nie ukazywać żałoby na zewnatrz tylko trzymać ja w środku dla siebie? Bardzo sie obawiam, ze w przyszlosci zostanę kompletnie sama jakby mama przedwcześnie zmarła tak jak ojciec. Mama jest jedynaczka, siostra ojca nie założyła rodziny (ale i tak nie chciałaby ani ona ani ja, żebyśmy utrzymywały jakikolwiek kontakt), ja jestem jedynaczka. Nie ma juz więcej bliskiej rodziny i boje sie samotności. Gdy mysle o śmierci ojca to mam pustkę w środku i strach przed samotnością, ktora moim zdaniem jest najgorsza. Proszę doradźcie jak sie pozbyć tych uczuć.