mama wywołuje presję

co robić? Mam 23 lata, od 2 lat jestem nieszczęśliwie zakochana. Przez to jakoś nie mam ochoty poznawać nikogo innego. Po prostu nie zakochuję się w innych, nie chcę spotkań. Mam też dużo na głowie (ostatni rok na dwóch kierunkach studiów). Na razie i tak nie mam czasu na nic, nie czuję się zdesperowana, że już muszę kogoś mieć itd. W dodatku i tak bym nie umiała, bo wciąż myślę o tamtym. A moja mama chyba uwzięła się na tę kwestię.. ciągle pyta, czy kogoś mam, żebym zrobiła porządek z tamtym i poznała kogoś nowego. Ciągle mówi, że ona w moim wieku już była mężatką, że czas szybko płynie, że jak tak dalej pójdzie, zostanę starą panną itd. Wkurza mnie to, ale też wywołuje lęk, presję. Czuję się przymuszana presją mamy, presją wieku itd. A z drugiej strony nie chcę pakować się w związek z byle kim. Chciałabym być z tamtym, ale jak nie mogę, to nie chcę z innym. Błędne koło, co robić? Nie mam sił iść na siłę kogoś poznawać. Wolę żyć i myśleć, że co ma być, to będzie.. ale mama wywołuje u mnie aż chęć płaczu, czuję się gorsza przez to, że nie jestem w związku :( co robić?

Wywołuje? Presję można co najwyżej wywierać.

no ok, wywiera presję. Co robić w takiej sytuacji? Nie jestem i nie chcę być desperatką, ale ona sprawia, że tak zaczynam się czuć :( wiem, że chce dobrze, ale nie mogę tak na siłę zapomnieć o tamtym i poczuć coś do kogoś innego :(

Przestań pielęgnować w sobie to uczucie i żyć wyobrażeniami typu, ach, jak byłoby fajnie to, to i tamto, gdybym była z nim..To Twoja projekcja, która się nie ziści. Mamie wytłumacz, że potrzebujesz czasu, by wyciszyć serce i umysł, a teraz jesteś zajęta studiami. Nic na siłę. Komu Pan Bóg przeznaczy, temu na drodze rozkraczy..Spotkasz swoją połówkę. Pozdrawiam.