Ja mam Aspergera ludzie i to jest problem

Tego się nie da wyleczyć , a jak człowiek nie ma wsparcia to czasem jest ciężko... ale walczę:)

dasz radę

Wiem tym bardziej że to nie jest choroba psychiczna jak np schizofrenia.Nie leczy się tego lekami, można powiedzieć że to rodzaj osobowości, z wiekiem jestem coraz bardziej na luzie. Chociaż wciąż mam tendencję i bardzo lubię być sam spędzając czas zajmując się swoimi sprawami.

To jest problem, masz rację, ale nie martw się - dzisiaj ludzie są coraz bardziej świadomi i wbrew pozorom raczej tolerancyjni. Jeśli nowo poznanej osobie powiesz, że Twoje zachowanie wynika z ZA to raczej zrozumie.

Nikomu nigdy o tym nie mówiłem.U lekarza też nie byłem.Nie zachowuje się jakoś dziwnie,normalnie gadam z ludźmi tym bardziej jak muszę , lecz nie lubię chodzić do urzędów,kin,duzych zbiorowisk itd O ZA dowiedziałem się z neta.Ma to wpływ na moją osobowość ale nie uważam że to jest tragedia. I nawet nie jestem jakoś specjalnie nieśmiały, z wiekiem człowiek staje się coraz bardziej na luzie i obojętny,mam polewke na ludzi po prostu. A pan/panna jest w temacie?

Tak jestem w temacie, mam w rodzinie osobę z ZA. Czy mam rozumieć, że podjąłeś działań w kierunku diagnozy? To duży błąd. Wiele tracisz - chodzi o wiedzę o tym jak samemu sobie pomóc.

Nie jest to dla mnie jakaś tragedia.To jest raczej łagodny przypadek. Np czasem gdy zacznę jakąś czynność to odczuwam potrzebę skończenia tego za wszelką cene ale też przeważnie nie i nie ma już praktycznie czynności , którą muszę skończyć,kiedys było z tym gorzej.Wiele "objawów " przeszło mi z wiekiem.Chociaz nie jest w 100 % idealnie...

Skąd pewność że to ZA a nie inne zaburzenie ze spektrum?

Szczerze,nie badałem tego dogłębnie.Te ZA mi pasuje najbardziej do mnie.

Zbadaj się, jeśli nie ze względu na Ciebie, to ze względu na Twoje przyszłe dzieci. Nie martw się - nie jesteś jedynym który w dorosłym wieku idzie na badania.

Nie sądzę bym miał dzieci kiedykolwiek,mało prawdopodobne.Nie wybieram się też na żadne badania...